Sverrir Hermannsson:
Herra forseti. Það mun hafa verið í orðræðum frú Mettu og Jóns Hreggviðssonar í Kaupinhafn á sinni tíð að Jón lýsir því yfir að enn einn ganginn hafi kjafturinn á sér snúist rangsælis. Það henti að vísu þann sem hér stendur þegar hann átti sæti í þessum stól. Eigum við nú ekki, af því að menn vilja skemmta sér, hv. þm. frú Sigríður líka, að sættast á að þannig hafi þetta orðið í þetta skiptið og láta þar við sitja?