Gagnleg vefföng
Markmið, uppbygging og starfsemi
Alþjóðaþingmannasambandið (IPU) var stofnað árið 1889 og hefur síðan verið meginvettvangur alþjóðasamstarfs þingmanna. Flest þjóðþing heims eiga aðild að sambandinu. Árið 2019 eiga 178 þjóðþing aðild að Alþjóðaþingmannasambandinu, en aukaaðild að sambandinu eiga 12 svæðisbundin þingmannasamtök. Alþingi hefur átt aðild að sambandinu frá 1951.
Í lögum sambandsins segir að markmið þess sé að vinna að friði og samstarfi meðal þjóða og treysta lýðræði og þjóðkjörin fulltrúaþing í sessi. Það skal m.a. gert með því að örva samskipti og samstarf þingmanna allra þjóða, skiptast á skoðunum um alþjóðleg málefni, standa vörð um mannréttindi í heiminum og auka þekkingu á störfum þjóðþinga heimsins. Alþjóðaþingmannasambandið á gott samstarf við Sameinuðu þjóðirnar og ýmis svæðisbundin þingmannasamtök. Sambandið fékk á árinu 2002 áheyrnaraðild að Sameinuðu þjóðunum og rétt til að dreifa skjölum sínum á allsherjarþinginu.
Alþjóðaþingmannasambandið heldur þingfundi tvisvar sinnum á ári. Á milli þingfunda stendur sambandið fyrir margvíslegum ráðstefnum, oft í samvinnu við Sameinuðu þjóðirnar eða stofnanir þeirra. Ráð IPU, sem skipað er þremur fulltrúum hvers aðildarríkis, fer með æðsta vald í innri málum sambandsins. Starfi IPU stýrir 17 manna framkvæmdastjórn, skipuð 15 þingmönnum sem kjörnir eru sérstaklega til setu í stjórninni, forseta IPU og formanni kvennanefndar IPU. Á þingi Alþjóðaþingmannasambandsins starfa pólitískir svæðahópar. Íslandsdeildin á aðild að Tólfplús-hópnum, sem skipaður er þingmönnum frá flestum Evrópuríkjum, auk Bandaríkjanna, Kanada, Ástralíu, Nýja-Sjálands og Ísraels. Þá eiga Evrópuþingið og Evrópuráðsþingið aukaaðild að hópnum, og Serbía og Svartfjallaland. Svæðahóparnir taka afstöðu til einstakra mála, tilnefna til trúnaðarstarfa og í nefndir. Innan IPU starfa fjórar fastanefndir: friðar- og öryggismálanefnd, nefnd um sjálfbæra þróun, efnahags- og viðskiptamál, lýðræðis- og mannréttindanefnd og nefnd um málefni Sameinuðu þjóðanna. Einnig starfa nokkrar sérstakar nefndir og vinnuhópar að einstökum málum, t.d. nefnd um mannréttindi þingmanna og nefnd um málefni Mið-Austurlanda.
