Rekjanleiki kjöts.
Hæstv. forseti. Ég beini fyrirspurn til hæstv. umhverfisráðherra um rekjanleika kjöts. Hér er um að ræða eina af þeim fyrirspurnum sem erfitt er að ákveða hvert eigi að beina. Á hún að beinast til hæstv. umhverfisráðherra eða hæstv. landbúnaðarráðherra, þar sem þetta snertir svið sem getur hugsanlega tengst verkefnum beggja ráðherranna?
Ég spyr hæstv. ráðherra um hvort hún muni beita sér fyrir því að settar verði reglur um rekjanleika og merkingar um upprunaland á innfluttu kjöti. Ef svo er, hvenær má þá vænta reglugerðar um rekjanleika og merkingar á innfluttu kjöti? Eins væri gott að fá frekari upplýsingar um hvort ráðherra hafi einhverjar hugmyndir um upprunamerkingar á innlendu kjöti, hvort vænta megi þess að slíkar merkingar skili sér á neytendaumbúðir.
Þannig er mál með vexti að lög um matvælaeftirlit og hollustuhætti og dreifingu matvæla eru á ábyrgð hæstv. umhverfisráðherra og eins reglugerð um kjöt og kjötvörur. En hæstv. landbúnaðarráðherra hefur á sinni könnu lög um framleiðslu, verðlagningu og sölu á búvörum og eins úthlutun á tollkvótum á kjöti.
Skipting málaflokksins er með þessum hætti sem mér finnst skipta máli hvað varðar kröfur neytenda um að fá að vita hvort það kjöt sem er hér í kjötborðum og er ekki innpakkað sé af innlendum dýrum eða innflutt, og hvort það sem er í pakkningum og í kjötborðum sé þannig merkt að sjá megi hvaðan kjötið er komið, frá hvaða landi það er.
Þetta finnst mér vera neytendavernd og eins það sem snýr að innlendu framleiðslunni. Frá bóndanum og í sláturhúsinu er alveg ljóst hvaðan kjötið kemur, þ.e. að þegar kemur að vinnslunni er kjötið rækilega merkt bæði bónda og eins flokkun á kjöti en þegar kemur að því að saga það niður og að það skili sér endanlega í pakkningar hverfa þessar merkingar (Forseti hringir.) og ekki er lengur hægt að rekja kjötið til bóndans.
Frú forseti. Í umhverfisráðuneytinu er nú unnið að undirbúningi reglugerðar um upprunamerkingar á kjöti. Gert er ráð fyrir að fyrst í stað verði settar reglur um nautakjöt til samræmis við gildandi reglur Evrópusambandsins en síðan reglur um fleiri dýrategundir til manneldis.
Þegar drög að reglugerð um upprunamerkingar voru til umsagnar komu fram athugasemdir frá Bændasamtökum Íslands og Landssamtökum sláturleyfishafa um nauðsyn þess að kanna betur framkvæmd mála hérlendis miðað við það ferli sem gert er ráð fyrir í drögunum. Það mál er nú til athugunar og úrvinnslu í ráðuneytinu. Ekki þykir þó ástæða til að fresta setningu reglugerðar um nautakjöt þar sem slíkar reglur gilda innan Evrópusambandsins og því æskilegt að hliðstæðar reglur gildi hér á landi. Engar slíkar reglur gilda hins vegar um aðrar kjötafurðir til manneldis innan Evrópusambandsins enn sem komið er.
Reglugerð um rekjanleika nautakjöts verður sett á næstunni og í framhaldinu reglur um aðrar kjötafurðir.
Hvað snertir þriðja lið fyrirspurnarinnar, um hvenær megi vænta þess að upprunamerkingar á innlendu kjöti skili sér á neytendaumbúðir, er því til að svara að gefa þarf framleiðendum tíma til aðlögunar að nýjum kröfum. Verður gildistaka reglugerðarinnar um upprunamerkingar látin taka mið af því í samræmi við framkvæmd hliðstæðra mála en gera má ráð fyrir að allt að 6–12 mánaða aðlögunarfrest þurfi frá því að reglugerðin verður gefin út.
Hæstv. forseti. Ég þakka hæstv. umhverfisráðherra fyrir svörin. Það er mjög ánægjulegt að heyra að reglugerðin sé væntanleg. Ef ég nefni eingöngu nautakjötið eru tæp 10 tonn af nautakjöti flutt inn árlega núna, þ.e. leyfi eru fyrir því með tollkvótanum. Þetta er verulegt magn og það er þakkarvert að við skulum fylgja þeirri þróun sem hefur orðið innan Evrópu og er í gildi þar, þ.e. að hafa þennan rekjanleika. Sérstaklega er þetta af hinu góða þegar vart hefur orðið aukinna dýrasjúkdóma og smitvá er fyrir hendi.
Varðandi reglugerðina á kjöti innan lands vænti ég þess að eftir að þessi frestur sem eðlilegur er hefur verið veittur muni hæstv. umhverfisráðherra fylgja málinu eftir.