Veiðimálastofnun, 1. umræða.
Hæstv. forseti. Ég mæli fyrir frumvarpi á þskj. 897, sem er 612. mál á þessu þingi, en um er að ræða frumvarp til laga um Veiðimálastofnun. Frumvarp þetta er eitt fjögurra fylgifrumvarpa með frumvarpi til laga um lax- og silungsveiði og hef ég komið að umræðu um það fyrr í dag.
Með frumvarpi þessu er hlutverk stofnunarinnar betur skilgreint en áður var og það fært nær því sem það í raun og veru hefur verið síðustu árin. Í frumvarpinu er einnig gerð sú breyting að stjórn stofnunarinnar er lögð af en margsinnis hefur verið á það bent, m.a. af Ríkisendurskoðun, að stjórnsýslulega fari illa saman að hafa stjórn í ríkisstofnunum sem heyra undir beint boðvald ráðherra. Erfiðleikar geta skapast þegar slík stjórn og ráðherra vilja fara ólíkar leiðir. Í staðinn er lagt til að ráðgjafarnefnd verði stofnuð til að góð tengsl haldist við hagsmunaaðila þá sem stofnunin starfar með.
Ég vil að öðru leyti vísa til greinargerðar með frumvarpinu og athugasemda með því.
Hæstv. forseti. Að lokinni þessari umræðu legg ég til að frumvarpinu verði vísað til 2. umr. og hv. landbúnaðarnefndar.
Herra forseti. Þetta frumvarp til laga um Veiðimálastofnun kemur fyrir landbúnaðarnefnd og þar getum við farið ítarlega yfir einstaka þætti þess.
Ég vil að svo komnu máli spyrja hæstv. ráðherra um hlutverk Veiðimálastofnunar sem ég tel mjög mikilvægt, þetta eftirlitshlutverk og rannsóknarhlutverk og að safna grunngögnum um ferskvatn.
Það stendur í 1. lið 4. gr., með leyfi forseta, að hlutverk Veiðimálastofnunar sé m.a. „að afla með grunnrannsóknum alhliða þekkingar á nytjastofnum ferskvatns og lífríkis þeirra og miðla upplýsingum þar um“.
Ég hef litið svo á að það þyrfti að safna upplýsingum um lífríki ferskvatna en ekki lífríki fiskanna eða nytjastofnanna þó að það sé mikilvægt líka. Ég hef litið svo á að hlutverk Veiðimálastofnunar væri einmitt að afla alhliða þekkingar, grunngagna um lífríki ferskvatns eða ferskvatna, hvort sem það eru ár eða vötn eða vatnasvæði. Ég árétta það. Einnig það mikla hlutverk sem ætti að koma þarna fram, rannsóknar- og eftirlitsskylda með líffræðilegum fjölbreytileika í lífríki ferskvatna. Við erum aðilar að samningi um varðveislu líffræðilegs fjölbreytileika og það er einmitt í ferskvatninu sem það skiptir svo miklu máli að við fylgjumst nákvæmlega með líffræðilegum fjölbreytileika, hvort við skerðum hann með einhverjum aðgerðum okkar eins og við þekkjum.
Hæstv. forseti. Ég held að ég geti á margan hátt tekið undir með hv. þingmanni og tel reyndar að í skilgreiningu með þessu frumvarpi séu öll þessi atriði inni.
Í 4. grein segir, með leyfi forseta:
„Hlutverk Veiðimálastofnunar er:
1. að afla með grunnrannsóknum alhliða þekkingar á nytjastofnum ferskvatns og lífríkis þeirra og miðla upplýsingum þar um,
2. að hvetja til sjálfbærrar nýtingar ferskvatnsvistkerfa,
3. að treysta grunn vísindalegrar ráðgjafar um nýtingu nytjastofna ferskvatna,
4. að treysta grunn vísindalegrar ráðgjafar í fiskrækt í ám og vötnum,
5. að rannsaka hvernig fiskeldi og fiskrækt megi best stunda í sátt við íslenska náttúru og villta stofna,
6. að veita ráðgjöf um lífríki áa og vatna í sambandi við framkvæmdir og mannvirkjagerð,
7. að stunda rannsóknir á eldi vatnalífvera,
8. að annast þróunarstarf og leiðbeiningar í veiðimálum og annarri nýtingu lífríkis ferskvatns,
9. að veita lögboðnar umsagnir,
10. að annast rannsóknir á einstökum ferskvatnsvistkerfum gegn gjaldi,
11. að stunda rannsóknir í sjó á nytjastofnum ferskvatns,
12. að annast aðrar rannsóknir og tengd verkefni sem ráðherra felur stofnuninni með reglugerð.“
Þessari stofnun er falið með þessu frumvarpi gríðarlega mikið verkefni sem spannar óskaplega stórt vísindalegt svið hvað framtíðina varðar.
Herra forseti. Ég tek afdráttarlaust undir orð hæstv. ráðherra um gríðarlega mikilvægt verksvið Veiðimálastofnunar hvað varðar rannsóknir og vöktun alls lífríkis sem lýtur að ferskvatni og að rannsóknir, vöktun og eftirlit fylgi líka lífverunum þó að þær dvelji um tíma í sjó.
Ég tel þetta mjög gott en vildi bara árétta þessar grunnlífríkisrannsóknir og gagnasöfnun sem mér finnst að mætti kannski koma enn þá sterkar fram, sérstaklega í 1. lið 4. gr. Þetta er þó meira til áréttingar en að okkur greini nokkuð á, okkur hæstv. ráðherra, í þeim efnum.
Þegar við lítum á þetta gríðarlega hlutverk Veiðimálastofnunar hvað varðar vöktun og rannsóknir á lífríkinu sem stöðugt auknar kröfur munu verða gerðar til, m.a. vegna aukinnar áherslu á umhverfismál sem verða enn meiri þegar næsta ríkisstjórn tekur við — þau hafa verið frekar slöpp í því í þessari ríkisstjórn nema helst hæstv. landbúnaðarráðherra sem hefur haldið þeim málum á lofti, aðrir síður — hef ég áhyggjur af fjárhag Veiðimálastofnunar. Ég minnist þess við fjárlagagerð í haust að við fengum mjög vel rökstuddar ábendingar og óskir frá forstöðumönnun Veiðimálastofnunar og frá landssamtökum veiðifélaga um að þar þyrfti verulega aukið fjármagn til að standa undir þessum kröfum og til að standa undir þessum mikilvægu verkefnum sem stofnunin hefur. Við því var ekki orðið (Forseti hringir.) heldur átti að skoða málið. Ég inni hæstv. ráðherra eftir því: Getið þið ekki tekið á þessum málum núna? Mér skilst að það sé mjög brýnt.
Frú forseti. Við erum að ræða hér í dag fimm frumvörp sem tengjast veiðimálum í ferskvatni. Mér finnst aðferðafræðin við að búa þau til harla skrýtin. Að vísu hefur valinn hópur manna verið að störfum frá árinu 2001 og það hefur því tekið hálfan áratug að koma þessu í núverandi form.
Ég man ekki eftir því í minni 15 ára sögu á þingi að áður hafi verið farið með þessum hætti í lagasmíð. Ráðgjafar hæstv. ráðherra og sérfræðingar hans hafa kosið þá leið að fara með flatningshnífinn inn í gömlu lögin um lax- og silungsveiði, fletja þau út og úrbeina nánast alla hryggsúluna, skilja þó eftir tvo hryggjarliði. Það eru ákvæði í einum kafla laganna um Fiskræktarsjóð en að öðru leyti er hryggurinn hlutaður í þá fimm búta sem hér koma fram. Ég hef í sjálfu sér ekki athugasemdir við þessi fimm frumvörp sem hér eru eða eðli þeirra og inntak. Ég geri hins vegar sterkar athugasemdir við þessa aðferð sem skilur eftir eitthvert hræ sem er kallað eldri lax- og silungslög.
Af hverju er þetta gert, herra forseti? Jú, vegna þess að hæstv. landbúnaðaráðherra hefur ekki í fullu tré við hæstv. iðnaðarráðherra. Sú er ástæðan. Það er Valgerður Sverrisdóttir, hæstv. iðnaðarráðherra, sem tekur hæstv. ráðherra eins og lítinn lambhrút að hausti og snýr hann niður. Þetta út af fyrir sig gæti verið sniðugt, enda kumrar í hæstv. landbúnaðarráðherra þar sem hann situr mér til vinstri handar. Það er samt ekkert mjög sniðugt þegar maður fer að skoða þetta út frá sjónarhóli löggjafans að átök millum tveggja hæstv. ráðherra leiði til þess að ráðist sé með þessum hætti að lagabálki og hann snúinn svona í sundur eins og visin strá sem undin eru saman í hnút. Það finnst mér ekki jákvæð eða skemmtileg aðferð. Ég geri mér mætavel grein fyrir því að átök kunna að vera innan Framsóknarflokksins, í ráðherraliði hans, en ég spyr sjálfan mig og ætla ekki að óska eftir að forseti svari fyrir mig: Á það að koma niður á lagasetningunni? Á það að leiða til þess óskapnaðar sem við sjáum í þessu, fimm frumvörp sem eru tekin innan úr því gamla en það er látið liggja eftir í móunum eins og gamall og stór þorskur sem rekið hefur á fjöru og er viðfangsefni mýflugna og mávagers? Eftir liggja þessir tveir beinhraukar inni í roðinu sem eru Fiskræktarsjóðurinn, sem hæstv. landbúnaðarráðherra hefur ekki leyfi til að hrófla við af því að hæstv. viðskiptaráðherra setur honum stólinn fyrir dyrnar. Ég veit ekki hvort þetta er mjög til eftirbreytni fyrir unga þingmenn Framsóknarflokksins sem nú eru hugsanlega ekki að stíga sín alfyrstu skref en kannski sín fyrstu skref í áttina að því að reyna að reisa við Framsóknarflokkinn. Þetta finnst mér ekki gott fordæmi.
Þetta, herra forseti, er þó ekki það efni sem ég ætlaði að tala hér um. Ég ætlaði lítillega að drepa á skafanka sem mér finnst vera á frumvarpi til laga um Veiðimálastofnun. Veiðimálastofnun er í senn sett upp í þessu frumvarpi sem rannsóknastofnun ríkisins en líka sem fyrirtæki á samkeppnismarkaði. Við verðum að hafa í huga að rannsóknarumhverfið hefur breyst mjög hratt á allra síðustu árum. Úr námi kemur ungt menntafólk sem hefur orðið sér úti um víðtæka menntun á margvíslegum sviðum, ekki síst raun- og lífvísinda. Þetta fólk er að reyna að hasla sér völl í atvinnulífinu. Eitt af því sem það tekur sér fyrir hendur er rannsóknir. Sem betur fer er rannsóknaflóran að verða miklu víðfeðmari og gróskumeiri en áður. Lífið og samfélagið er töluvert flóknara en það var fyrir 10–15 árum. Eins hafa öll þau rannsóknaverkefni sem verða til í tengslum við t.d. stóriðju og orkuvinnslu leitt til þess að skapast hefur þörf fyrir sérhæft menntafólk sem vinnur að slíkum rannsóknum utan stofnana. Jafnframt hafa verkefnin orðið auðvitað miklu meiri. Ég er þeirrar skoðunar að eiginlega ætti að skoða allar þessar rannsóknastofnanir ríkisins upp á nýtt. Ég hef ekki legið á þeirri skoðun minni þó að ég hafi kannski ekki hugsað hana alveg til þrautar að menn ættu að kanna mjög vel hvort ekki væri hægt að flytja mikið af verkefnum þessara rannsóknastofnana til ýmissa háskólastofnana sem við höfum víðs vegar um landið í dag. Sum þeirra sem beinlínis er hægt að segja að falli að hinu nýja samkeppnisumhverfi sem er í þessum geira atvinnulífsins á einfaldlega að láta vinna í gegnum útboð og skilgreind verkefni sem menn fá að taka að sér.
Ég tel sem sagt alls ekki sjálfgefið að allt það hlutverk sem hér er verið að binda í lög um Veiðimálastofnun eigi að vera hjá þeirri stofnun. Þetta er það sem ég vil almennt segja um verkefni stofnunarinnar og ég hef áður sagt að töluvert af þeirri grunnvinnu sem stofnunin vinnur ætti vel heima hjá t.d. menntastofnun eins og Hólaskóla. Ég ætla ekki að fjölyrða um það hér en mér þótti nokkuð sterk rök að því að Hólaskóli og tengsl hans, bæði við rannsóknir á ferskvatni og lífríki ferskvatns annars vegar og hins vegar fiskeldisrannsóknir, leiddu mig til þeirrar niðurstöðu að töluvert af þeim verkefnum sem eru hjá Veiðimálastofnun mætti allt eins vinna undir hatti hans, verði til að styrkja hann, byggðarlagið þar og hugsanlega líka rannsóknirnar.
Það sem ég vil þó sérstaklega finna að, eða lýsa efasemdum um, er 4. mgr. 5. gr. og 6. gr. sjálf. Í 6. gr. er sagt, með leyfi forseta:
„Veiðimálastofnun er heimilt að taka að sér rannsóknir og önnur verkefni á starfssviði sínu fyrir einstaklinga, félög og stofnanir gegn endurgjaldi.
Þann hluta starfsemi Veiðimálastofnunar, sem rekinn er á viðskiptagrundvelli á samkeppnismarkaði, þar sem stofnunin aflar sér tekna með sölu á rannsóknum, ráðgjöf og annarri þjónustu, skal skilja fjárhagslega frá öðrum þáttum rekstrarins.“
Ég hef í fyrsta lagi stórar efasemdir um að lögbinda eigi með þessum hætti að ríkisstofnun skuli reka töluvert mikla starfsemi sem beinlínis er í lögum skilgreind á samkeppnismarkaði. Ég hélt, herra forseti sem hefur öðrum fremur í þessum sal bæði reynslu og þekkingu á samkeppnismálum, að þetta væri í algjörri andstöðu við þá þróun sem hér hefur orðið í samfélagi okkar varðandi starfsemi hins opinbera á samkeppnismarkaði. Við getum einungis hugsað okkur lítil rannsóknafyrirtæki sem hafa sprottið upp í kringum eintök verkefni ungra vísindamanna sem hafa komið heim frá námi og skoðað þau í samkeppni við niðurgreidda ríkisstofnun um verkefni sem þessi litlu fyrirtæki gætu sinnt, en er með engu móti hægt að segja að þau standi jafnfætis í samkeppninni.
Ástæðan er að sjálfsögðu sú að hér er um stofnun að ræða, herra forseti, sem samkvæmt öllum þeim frumvörpum sem hér hefur verið mælt fyrir í kvöld og á eftir að mæla fyrir, fimm talsins, er bundin til að gefa hæstv. landbúnaðarráðherra álit á ýmsu sem beinlínis getur varðað þessa samkeppni. Í fyrsta lagi er ekki hægt að segja við slíkar aðstæður að þessi litlu fyrirtæki búi við jafnræði á markaði. Í öðru lagi er með engu móti hægt að segja að hægt sé að reisa með þessum hætti einhvers konar brunaveggi milli þess hluta starfseminnar sem er rekin á viðskiptalegum grundvelli og hins vegar einhverju sem samkvæmt frumvarpinu er skilgreint að sé ekki á viðskiptalegum grundvelli. Í þriðja lagi er ég þeirrar skoðunar að í dag sé mjög erfitt að skilgreina grunnrannsóknir sem svo að þær tilheyri ekki lengur samkeppnisumhverfi. Ég held einfaldlega að hið vísindalega umhverfi sé að þróast með þeim hætti. Þess vegna er það niðurstaða mín að þessi grein sé algjörlega út í hött og standist ekki þær kröfur sem gerðar eru í öðrum lögum sem við höfum sett á síðustu árum til opinberra stofnana og jafnræðis á markaði.
Ég tel að þetta sé algjörlega í andstöðu við það sem við höfum reynt að setja hér inn í lög um að sá rekstur sem einkamarkaðurinn getur sinnt eigi ekki að standa í samkeppni við niðurgreiddar ríkisstofnanir. Það er aldrei hægt að greina þessa tvo hluta stofnunar, á meðan þeir eru innan sömu stofnunar, þannig í sundur að ekki sé hægt að halda því fram, og jafnvel sýna fram á það með rökum, að sá hluti sem ekki tengist því sem hér er skilgreint sem samkeppnismarkaður hafi ekki með einhverjum hætti áhrif á hinn hlutann sem stendur í samkeppninni.
Herra forseti. Hérna er í reynd um að ræða nákvæmlega sama dæmi, bara í örsmækkaðri mynd, og við nokkur gagnrýndum á sínum tíma varðandi Landssímann sem annars vegar stóð í samkeppnisrekstri og notaði fjármagn sitt til að kaupa upp fyrirtæki til að bjóða í verkefni og sinnti á hinn vænginn ýmiss konar þjónustu sem ekki var í samkeppnisumhverfi.
Þetta er nákvæmlega sama dæmið. Ég man ekki betur en að úrskurður hafi gengið um það í máli fiskifræðings sem oft hefur hér komið til tals, Jóns Kristjánssonar, þar sem einfaldlega var sýnt fram og felldur úrskurður um það að hann sem rak sitt litla fyrirtæki hafði ekki sama aðgang að markaði og upplýsingum og stofnunin. Menn töldu að það væri ekki við hæfi.
Ég gæti flutt frekari rök fyrir þessu, herra forseti. Ég held líka að síðasta málsgrein 5. gr. styrki ekki það sérkennilega fyrirkomulag sem hér er lagt til. Ég segi fyrir sjálfan mig, án þess að Samfylkingin hafi sem flokkur fyrir 1. umr. tekið einhverja afstöðu til þess, að ég hef verulega sterkar efasemdir um það. Ég er verulega efins um að þetta mál færi svona í gegn í nokkurri sátt, a.m.k. er ég ekki reiðubúinn til að greiða þessu máli atbeina minn á meðan þetta er svona.
Ég veit að ábyggilega eru margir ósammála mér um þetta en ég er þeirrar skoðunar að í vaxandi mæli sé það bara heppilegt og betra að ýmsum tegundum af rannsóknum sem í dag eru skilgreindar sem grunnrannsóknir, ég tala nú ekki um þær sem beinlínis má kalla samkeppnisrannsóknir, sé komið fyrir með þessum hætti.
Ég ætla ekki að hafa þetta lengra, herra forseti, en ég hef hérna lagt fram rökstudda gagnrýni á þennan þátt frumvarpsins. Ég sætti mig einfaldlega ekki við að málum sé svona fyrir komið og að menn leggi fram frumvörp af þessu tagi. Mér þykja heldur litlar líkur á að þetta mál fari nokkru sinni í gegn á þessu vori nema þá að klifrað verði yfir þann þröskuld sem felst að minnsta kosti í mér.
Herra forseti. Það eru bara örfá atriði sem ég vildi koma hérna að frekar. Það er í fyrsta lagi í framhaldi af því sem ég kom að í andsvari við hæstv. ráðherra, ég tel mjög mikilvægt að saman séu komin undir eina stofnun þau verkefni sem upp eru talin í 4. gr. varðandi hlutverk Veiðimálastofnunar. Ég tel að í rauninni skorti svo mikið á varðandi gagnasöfnun, grunnrannsóknir á lífi og vistkerfi vatnafiska og ferskvatns, að það sé mjög brýnt að á því sé tekið heildstætt. Það er bara ekki sú staða sem við stöndum frammi fyrir heldur öll umræðan. Öll samfélagsumræða krefst þess að á þessum vistfræðilegu þáttum, þessum umhverfislegu, sé tekið af festu og ábyrgð, fyrst og fremst gagnvart almannaheill, gagnvart heill náttúrunnar og því að við umgöngumst þessi náttúruverðmæti og þessi gildi þannig að þau skili sér ekki síðri til framtíðarinnar.
Þess vegna er ég m.a. ekki sammála þeim sjónarmiðum sem hv. þm. Össur Skarphéðinsson kom hér inn á, um að það ætti að líta á þetta fyrst og fremst sem samkeppnisrekstur. Ég tel að þetta sé á engan hátt komið á það stig. Við erum engan veginn komin það langt í öflun grunngagna og vitneskju um þessa þætti að það sé rétt að setja það fram á þann hátt.
Auk þess, við svona lítil verksvið eins og við búum við hér á landi, eða takmarkaða möguleika hjá stofnunum til umsvifa, er mjög mikilvægt að stofnun eins og Veiðimálastofnun fái þessi verkefni, bæði þessi ríkisdrifnu eftirlits- og rannsóknaverkefni en líka að starfsmenn og stofnanir eigi möguleika á að sækja um rannsóknastyrki til ýmissa sérverkefna. (DrH: Einkavæða …) Ekki aldeilis. Ég er bara mjög svekktur yfir þessu frammíkalli hv. formanns landbúnaðarnefndar. Ég trúi því ekki að hún ætli að gera þetta, að einkavæða Veiðimálastofnun. Ég held einmitt að ekki eigi að einkavæða hana. Við eigum að standa vörð um þessi verkefni, við eigum að standa vörð um hlutverk Veiðimálastofnunar eins og þau eru þarna lögð upp. Mér finnst það skynsamlegt og að stofnunin, starfsmennirnir, deildirnar úti um land sem skipta miklu máli, Norðurlandsdeild Veiðimálastofnunar í Skagafirði, á Hólum, í Borgarnesi og á Suðurlandi, skipti miklu máli, bæði í þeirri nærþjónustu og rannsóknum á sínu næsta umhverfi en líka sem öflugur rannsókna- og menntakjarni heima í héruðum sínum. Og það að geta bæði veitt ráðgjöf og stundað rannsóknir, þótt í samkeppni sé, er afar mikilvægt fyrir bæði þá einstaklinga sem starfa og stofnunina í heild.
Ég vil ítreka samt áhyggjur mínar af fjármagni af hálfu hins opinbera til þessara miklu verkefna. Ég ítreka jafnframt að við fjárlagagerð síðasta haust komu fulltrúar Veiðimálastofnunar og Landssambands veiðifélaga til landbúnaðarnefndar og fjárlaganefndar og gerðu grein fyrir því að það vantaði verulega fjármagn til að standa undir og reka afar brýn rannsókna- og eftirlitsverkefni og einnig almenna starfsemi stofnunarinnar. Við afgreiðslu fjárlaga í haust ákvað meiri hlutinn að láta þessi mál ganga fyrir sig þannig að stofnunin fengi ekki nauðsynlega úrlausn á fjárþörf sinni miðað við þau skyldu- og lögboðnu verkefni sem henni bar, og ber, að sinna vegna þess að þessi mál væru í frekari skoðun. Nú fer að styttast í mitt næsta ár og ekki hafa komið neinar úrlausnir eða tillögur um það hvernig stofnunin eigi að axla þessi verkefni sín fjárhagslega. Það er mjög miður og ég spyr því hæstv. landbúnaðarráðherra: Hvað líður því að koma til móts við fjárþörf Veiðimálastofnunar sem lá mjög ljós fyrir í haust? Okkur var kynnt hún bæði í landbúnaðarnefnd og fjárlaganefnd og er afar brýnt að tekið sé á henni. Það er mjög brýnt að þessi stofnun geti sinnt rannsókna-, eftirlits- og þjónustuverkefnum á þessu gríðarlega mikilvæga sviði á fullnægjandi hátt. Við vorum hér í umræðu fyrr í dag að tala um miklar tekjur og tekjumöguleika af lax- og silungsveiði, upp á milljarða króna og gátum vænst þess að þær gætu aukist enn. En það gerist ekki nema því sé fylgt eftir með öflugum rannsókna-, þróunar- og eftirlitsstörfum og þá er það Veiðimálastofnun sem hefur það verkefni.
Ég ítreka stöðu þessara mála. Það var ljóst í haust að þarna vantaði verulega fjármagn og ég spyr hæstv. ráðherra hvenær sé að vænta úrlausna fyrir Veiðimálastofnun þannig að hún geti í raun axlað þá gríðarlega miklu og mikilvægu ábyrgð sem þessi lög leggja henni á herðar.
Hæstv. forseti. Hv. þm. Jón Bjarnason spyr um fjárhag Veiðimálastofnunar. Sú umræða er auðvitað ekki hér í gangi því að hún fór fram undir fjárlagaumræðu í haust. Ég get samt upplýst hv. þingmann um að Veiðimálastofnun á vissulega í erfiðleikum, verkefni hafa því miður minnkað og þar hefur hlaðist upp talsverður fjárhagsvandi. Það er verið að fara yfir hann í landbúnaðarráðuneytinu og fjármálaráðuneytinu með Veiðimálastofnun og ég vona að það skýrist innan tíðar. Ég get ekki meira um þetta sagt á þessari stundu, hv. þingmaður, en tek undir ræðu hv. þingmanns um mikilvægi stofnunarinnar og hið stóra hlutverk sem hún gegnir hér til að fylgjast með náttúru þessa lands og þeirri dýrmætu auðlind sem lax- og silungsveiði er.
Herra forseti. Ég er ekki sammála hæstv. ráðherra um að verkefni stofnunarinnar hafi dregist saman. Það sem hefur gerst er að ýmsum sérgreindum verkefnum sem hefur verið greitt sérstaklega fyrir hefur kannski tímabundið fækkað. Þetta sýnir hversu hættulegt það er að svona mikilvægar rannsókna- og eftirlitsstofnanir séu háðar fjármögnun einstakra tímabundinna verkefna. Ég er þeirrar skoðunar að ef eitthvað er hafi hlutverk, verkefni og þörf fyrir krafta Veiðimálastofnunar aukist, og muni aukast frekar. Það er þess vegna ekki rétt að verkefni hennar sem slíkrar hafi minnkað, eða þörfin, þó svo að einstökum verkefnum sem hún hafi fengið greitt fyrir hafi fækkað einmitt nú, sem betur fer út af því að verið er að draga saman þessar stórvatnsaflsvirkjanir.
Þá komum við líka aftur að því sem hv. þm. Össur Skarphéðinsson kom inn á og við höfum rætt fyrr í dag, að það voru greiðslur í Fiskræktarsjóð sem þessar vatnsaflsvirkjanir og aðrar sem höfðu nýtingu af vatninu áttu að greiða í hann til að standa undir og byggja upp grunnrannsóknir og þekkingu á þessu sviði varðandi lífríki vatnanna. Þar skortir töluvert á að því sé fylgt eftir eins og var kannski upprunalega gert ráð fyrir og hefur verið gert ráð fyrir lengst af í tekjugrunni Veiðimálastofnunar.
Þó að ráðherra geti ekki fylgt þeim lögum eftir um greiðslur í Fiskræktarsjóð eins og til var stofnað má það ekki bitna á stofnuninni eins og það gerir núna þannig að hún fái ekki það fjármagn sem hún þarf vegna þess að þarna sé (Forseti hringir.) torvelt að framkvæma gildandi lög um Fiskræktarsjóð.