Virðulegi forseti. Þessi breytingartillaga felur það í sér að í lögum um þjóðkirkjuna hafi hugtakið embætti, embættismaður, annað innihald, annað gildi en í annarri íslenskri löggjöf. Ég lít þannig á að kirkjunni sé í sjálfsvald sett hvað hún kallar sína embættismenn að þessum lögum breyttum, til þess eru refirnir skornir, til þess er leikurinn gerður, og að það sé fallið til ruglings á hugtökum að í þessari einu löggjöf hafi hugtakið embættismaður annað lagalegt gildi en í annarri löggjöf. Ég segi nei.

Herra forseti. Þetta er mjög mikilvæg breytingartillaga sem hv. þm. Birgir Þórarinsson leggur fram. Biskupsembættið er elsta embætti á Íslandi sem haldist hefur frá upphafi. Biskup fékk embættistitil sinn frá Alþingi fyrir tæpum 1000 árum. Með breytingu á þjóðkirkjulögum 2019 var orðið „embætti“ fellt úr lögunum en „starf“ sett í staðinn. Með því gegndi biskup Íslands ekki lengur embætti heldur sinnti starfi. Það voru mistök og það er á ábyrgð Alþingis að leiðrétta þau, hafandi í huga menningarlegt og kirkjusögulegt samhengi. Rétt er að geta þess að málið hefur ekkert með kjaramál að gera. Ég hvet þingheim til að styðja þessa mikilvægu breytingartillögu hv. þm. Birgis Þórarinssonar og standa vörð um sögu okkar og menningu.

Virðulegi forseti. Ég vildi bara koma og benda á kaldhæðnina fólgna í því að kvarta undan því að þessi breytingartillaga sé einhvers konar rökleysa á sama tíma og Alþingi er að festa lög um þjóðkirkju.

Herra forseti. Fyrir nokkrum árum lá fyrir þinginu frumvarp um breytingar á embætti landlæknis. Ein af tillögunum var sú að ekki yrði lengur talað um embætti. Embætti landlæknis átti að víkja fyrir stofnun sem héti landlæknir og lýðheilsa. Þá kom upp einn þáverandi þingmaður stjórnarliðsins, Mörður Árnason, og minnti á að landlæknisembættið hefði starfað frá 1760 og það hlyti að vera einhvers virði að verja þá arfleifð. Embætti biskups hefur verið við lýði miklu lengur, margfalt lengur en embætti landlæknis. Ég hvet hv. þingmenn til að standa vörð um þó ekki væri nema þann menningararf, hvaða skoðun sem menn hafa á trúarbrögðum.