Ferill 459. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.
122. löggjafarþing 1997–98.
Þskj. 789 – 459. mál.
Frumvarp til laga
um breytingu á lögum um almannatryggingar, nr. 117/1993, með síðari breytingum.
(Lagt fyrir Alþingi á 122. löggjafarþingi 1997–98.)
1. gr.
2. gr.
Athugasemdir við lagafrumvarp þetta.
Sérfræðingar sem vinna læknisverk á lækningastofum utan sjúkrastofnana fá annars vegar greitt frá sjúklingum og hins vegar frá Tryggingastofnun ríkisins. Um heildargreiðslur fyrir læknisverk fer samkvæmt samningi Læknafélags Reykjavíkur og Tryggingastofnunar ríkisins frá 7. mars 1996. Viðræður samningsaðila um endurskoðun á þeim samningi hafa staðið yfir með hléum allt síðasta ár, en samningar hafa ekki tekist er frumvarp þetta er lagt fram á Alþingi. 1. júní 1997 tilkynntu nokkrir læknar að þeir mundu hætta störfum fyrir sjúkratrygg
Í samræmi við b-lið 36. gr. laga um almannatryggingar, nr. 117/1993, hefur sjúkratrygg
Í frumvarpinu er lagt til við lögin bætist bráðabirgðaákvæði þar sem Tryggingastofnun ríkisins verði heimilað að endurgreiða sjúklingum sem leituðu til sérfræðinga sem sagt höfðu sig af samningi við Tryggingastofnun ríkisins. Ekki þykir þó rétt að láta ákvæðið ná til þeirra sérfræðinga sem kynnu að vilja starfa áfram án samnings við Tryggingastofnun ríkisins. Því er gert ráð fyrir að sjúklingar fái ekki endurgreiðslu fyrr en viðkomandi sérfræðingur hefur endurnýjað samning sinn við Tryggingastofnun ríkisins. Endurgreiðslur miðast við gjaldskrá 1. september 1997 samkvæmt samningi Tryggingastofnunar ríkisins og Læknafélags Reykja
Fylgiskjal.
Fjármálaráðuneyti,
fjárlagaskrifstofa:
Umsögn um frumvarp til laga um breytingu á lögum
nr. 117/1993, um almannatryggingar, með síðari breytingum.
Ef miðað er við meðaltalskostnað Tryggingastofnunar á hverja komu til sérfræðilæknis og að 70–80 sérfræðilæknar af um 380 hafi þegar sagt sig af samningi má áætla að endurgreiddur kostnaður Tryggingastofnunar af störfum þeirra hefði numið á bilinu 50–60 m.kr. Engar upplýsingar eru til um þá sem sótt hafa þjónustu til þeirra lækna sem sagt hafa upp samningi. Einhver hluti sjúkratryggðra hefur leitað annað eða frestað komu til sérfræðilæknis. Þá er kostnaður Tryggingastofnunar meiri að meðaltali í árslok vegna áhrifa afsláttarkorta og óvíst er í hve miklum mæli sjúkratryggðir krefjast endurgreiðslu og hvort reikningar uppfylla kröfur Tryggingastofnunar. Nokkurri óvissu er háð hve mikið frumvarpið kostar Tryggingastofnun ríkisns verði það að lögum. Í ljósi framangreinds má þó áætla að greiðsla á hlut almannatrygginga í lækniskostnaðinum geti numið um 30–50 m.kr. eftir þeim forsendum sem gefnar eru. Er þá miðað við að samið verði í febrúar eða mars og að flestir eða allir sérfræði