28.01.1981
Efri deild: 45. fundur, 103. löggjafarþing.
Sjá dálk 1948 í B-deild Alþingistíðinda. (2184)

181. mál, meðferð einkamála í héraði

Dómsmrh. (Friðjón Þórðarson):

Herra forseti. Frv. það um breyt. á lögum um meðferð einkamála í héraði, sem hér er lagt fyrir hv. Ed., hefur fjórum sinnum áður legið fyrir Alþingi, en ekki hlotið afgreiðslu. Frv. er samið af réttarfarsnefnd og hefur verið lagt fyrir Alþingi samhliða frv. til lögréttulaga. Segja má að frv. hafi við meðferð á Alþingi goldið meira en skyldi samfylgdarinnar við frv. til lögréttulaga sem Alþingi reyndist ekki að fullu tilbúið að taka afstöðu til. Hafði þó réttarfarsnefnd gert breytingar á frv. sem nægja til þess að það væri óháð lögréttufrv. þannig að ná mætti fram þeim umbótum, sem í því felast, þótt frv. til lögréttulaga hlyti ekki afgreiðslu. Það frv. er nú til frekari athugunar áður en til þess kemur að það verði lagt fram að nýju. En ég vil leggja áherslu á að frv., sem hér liggur fyrir, hljóti sjálfstæða athugun, enda felast í því mikilvægar breytingar sem von er til að geti stuðlað að verulega fljótari og markvissari meðferð mála í héraðsdómi.

Þau atriði, sem mikilvægust eru í þessu efni, eru fyrst og fremst að tekin eru upp ákvæði um svonefndan aðalflutning mála, sem ætlað er til að gera meðferð þeirra markvissari og setja henni fastari ramma. Þessi breyting er verulega mikilvæg og ef vel tekst til mun hún geta valdið nokkrum straumhvörfum.

Þá eru mikilvægar reglur um að úrskurðir séu að jafnaði án forsendna og dómar skuli styttir.

Ýmis önnur atriði stuðla að einföldun í málsmeðferð, sem til flýtisauka má verða, en skutu ekki rakin nánar að þessu sinni.

Ég tek fram að þó að hér hafi verið lögð áhersla á sjálfstæða afstöðu í meðferð þessa máls vil ég síður en svo draga úr mikilvægi frv. til lögréttulaga, sem nú er í nánari athugun, eins og ég gat um áðan. Þar er, svo sem kunnugt er, um veigamikla breytingu að ræða á dómaskipuninni sjálfri.

Herra forseti. Ég óska þess, að frv. það, sem hér liggur fyrir, fari að lokinni þessari umr. til 2. umr. og hv. allshn.