millilandaflug um Hornafjarðarflugvöll.
Virðulegi forseti. Ég mæli fyrir tillögu til þingsályktunar um millilandaflug um Hornafjarðarflugvöll. Auk mín eru flutningsmenn Unnur Brá Konráðsdóttir, sem er 1. flutningsmaður að þingsályktunartillögunni, Ari Trausti Guðmundsson, Oddný G. Harðardóttir, Páll Magnússon, Smári McCarthy, Silja Dögg Gunnarsdóttir, Karl Gauti Hjaltason og Birgir Þórarinsson.
Tillagan hljóðar svo:
Alþingi ályktar að fela samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra að skoða hvort á Hornafjarðarflugvelli sé nægjanlegur búnaður og aðstaða til að hægt sé að sinna þaðan millilandaflugi með minni farþegaflugvélum og vélum í ferjuflugi sem núna hafa heimild til þess að fljúga um völlinn.
Tillaga þessi hefur verið flutt nokkrum sinnum áður og er nú endurflutt.
Hornafjarðarflugvöllur gegnir mikilvægu hlutverki í samgöngukerfi landsins. Mikilvægt er að skoða áframhaldandi rekstur og uppbyggingu á svæðinu til hagsbóta fyrir heimamenn og atvinnulífið. Ljóst er að staðsetning vallarins býður upp á mikla möguleika til aukinnar umferðar ferðamanna, sérstaklega í kjölfar tilkomu Vatnajökulsþjóðgarðs. Til að svo megi verða er nauðsynlegt að skoða hvort til staðar sé nægjanlegur búnaður og aðstaða til að hægt sé að sinna þaðan millilandaflugi.
Í janúar 2008 unnu Flugstoðir greinargerð að beiðni sveitarstjórna og annarra hagsmunaaðila til að kanna möguleika á að gera flugvellina á Ísafirði, Vestmannaeyjum og Höfn að millilandaflugvöllum, til hvaða ráðstafana þyrfti að grípa til að slíkt gæti orðið að veruleika og hver kostnaðurinn við breytingar af þessu tagi gæti verið. Í greinargerðinni kemur fram að gera þarf endurbætur á öryggis- og eftirlitsþáttum á umræddum flugvöllum þannig að hægt verði að taka á móti minni farþegaflugvélum í millilandaflugi og vélum í ferjuflugi. Ég vil leggja áherslu á að verið er að tala um minni vélar, við erum ekki að tala um stóran millilandaflugvöll, svo það sé alveg á hreinu. Í greinargerðinni eru möguleikar og kostnaðaráhrif þessara ráðstafana metin en í aðalatriðum eru þrjár reglugerðir sem taka þarf tillit til. Gera þarf örlitlar breytingar á viðauka 1 við reglugerð um útlendinga nr. 53/2003 og bæta Hornafjarðarflugvelli við lista yfir skilgreindar landamærastöðvar. Auk þess þarf að uppfylla skilyrði reglugerðar nr. 464/2007 um flugvelli vegna mannvirkja og vegna öryggisstjórnunarkerfis og flugvallarskírteinis og skilyrði reglugerðar nr. 985/2011 um flugvernd.
Samkvæmt 5. gr. reglugerðar nr. 464/2007 skulu millilandaflugvellir falla undir flokkinn flugvöllur I í skilningi reglugerðarinnar. Hornafjarðarflugvöllur fellur nú undir flokkinn skráður lendingarstaður. Þegar flugvöllur er fluttur úr flokknum lendingarstaður til áætlunarflugs upp í flugvöll í flokki I og skilgreindur sem millilandaflugvöllur hafa ákvæði framangreindra reglugerða fyrst og fremst áhrif á kostnað. Kröfur reglugerðar nr. 464/2007 til mannvirkja fela einkum í sér stofnkostnað vegna mannvirkja, svo sem öryggissvæða. Kostnaður vegna krafna reglugerðar nr. 464/2007 til gæða- og öryggisstjórnunarkerfis og flugvallarskírteinis hlýst af starfsfólki til að vinna við verkefnin — og ég held við fögnum því að fá aukin verkefni út á landsbyggðina — bæði á vellinum sjálfum og hjá miðlægum deildum Isavia. Stofnkostnaður sem hlýst af þeim kröfum sem gerðar eru í reglugerð nr. 985/2011 er vegna vopnaleitarbúnaðar, breytinga á aðstöðu o.fl. auk þess sem kostnaðarauki er vegna viðbótarstarfsliðs við vopnaleit og umsýslu vegna flugverndar bæði á flugvellinum sjálfum sem og hjá miðlægum deildum Isavia.
Í þingsályktun um fjögurra ára samgönguáætlun fyrir árin 2015–2018, nr. 65/145, kemur fram að Hornafjarðarflugvöllur skuli á tímabilinu fá samtals 139 millj. kr. til viðhalds og reglubundinnar endurnýjunar búnaðar. Við meðferð málsins á 145. löggjafarþingi taldi meiri hluti umhverfis- og samgöngunefndar í nefndaráliti sínu þörf á að styrkja innanlandsflug sérstaklega og ekki aðeins þær leiðir sem þegar nytu styrkja heldur aðrar leiðir líka svo að lækka mætti verð og fjölga ferðum. Það gefur augaleið að um leið og við finnum aukin verkefni og aukin not fyrir flugvelli eins og Hornafjarðarflugvöll eykst rekstrarhagkvæmni þeirra. Lagði meiri hlutinn til 300 millj. kr. byrjunarframlag árið 2018 sem lið í að styrkja stöðu flugsamgangna sem hluta af almenningssamgöngukerfinu. Þá taldi meiri hlutinn vert að skoða að veita minni vélum í millilandaflugi heimild til að lenda m.a. á Hornafirði. Það gæti hjálpað mikið til við dreifingu ferðamanna auk þess að minnka álag á Keflavíkurflugvelli og auka öryggi í flugi yfir landið.
Þess ber að geta að Hornafjarðarflugvöllur er mjög vel staðsettur fyrir flugvélar sem koma yfir hafið og þurfa að lenda þar; að öðrum kosti þurfa þær að fljúga til Keflavíkur eða yfir hálendið til Egilsstaða við erfið veðurskilyrði sem því getur fylgt. Við sjáum náttúrlega að því fylgir líka mikið umhverfisspor að þurfa að fljúga lengri vegalengd en nauðsyn krefur, en dæmi eru um að flugvélar fljúgi til Keflavíkur og Egilsstaða og svo aftur til baka til Hornafjarðar eftir að búið er að skrá þær inn í landið. Það verður að teljast ansi mikið óhagræði, bæði umhverfislega og fjárhagslega, og vinnur ekki að þeim markmiðum okkar að dreifa ferðamönnum um landið eins og við viljum öll, að ég held.
Þrátt fyrir framangreint telja flutningsmenn þingsályktunartillögu þessarar mikilvægt að Hornafjarðarflugvöllur verði styrktur enn frekar og leggur áherslu á að skoðað verði hvort minni vélum í millilandaflugi verði veitt heimild til að lenda á Hornafirði, samanber framangreint nefndarálit meiri hluta umhverfis- og samgöngunefndar. Flutningsmenn leggja áherslu á mikilvægi þess að ráðist verði í þá vinnu sem fyrst til að treysta enn frekar atvinnulíf í Hornafirði og nágrenni og stuðla að frekari uppbyggingu og vexti Vatnajökulsþjóðgarðs.
Ég vona að tillagan fái góða umfjöllun í þinginu og mikinn meðbyr, og eins í umhverfis- og samgöngunefnd. Þar hlakka ég til að fá að taka þessa umræðu. Vonandi nær tillagan loks fram að ganga.
