störf þingsins.

Virðulegur forseti. Ég vil byrja á að vitna í orð formanns Öryrkjabandalagsins, Þuríðar Hörpu Sigurðardóttur, sem sagði í viðtali í gær, með leyfi forseta:

„Það virðist vanta skilning á því að ekki er hægt að skilja þennan þjóðfélagshóp eftir. Við erum látin bíða eina ferðina enn — í góðærinu.“

Formaður Öryrkjabandalagsins bjóst, líkt og við í stjórnarandstöðunni, við því að í hinni nýframlögðu fjármálaáætlun ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur, sem er áætlun til fimm ára, yrði með skýrum hætti tekið á því megna óréttlæti sem króna á móti krónu skerðingin er. Allir flokkar hafa fjallað um þetta kerfisbundna ofbeldi sem beinist gegn einum þjóðfélagshópi. Meira að segja má finna um þetta fjallað í landsfundarályktun Sjálfstæðisflokksins, hvort sem þið trúið því eða ekki. Einn tiltekinn hópur má ekki fara út og afla einnar einustu krónu án þess að það skerði þann lága lífeyri sem honum er skammtaður.

Ég leyfi mér að fullyrða að ekki nokkur einasti hv. þingmaður myndi láta bjóða sér viðlíka framkomu. Öll erum við sammála um mikilvægi virkni fyrir þennan sama þjóðfélagshóp en stjórnvöld virðast ekki fyrir nokkurn mun geta leiðrétt þessa refsingu sem hún hefur lagt á öryrkja.

Í fjármálaáætlun er sagt að stefnt sé að afnámi krónu á móti krónu skerðingu. En þegar aðgerðir og tímasetningar þeirra eru rýndar sjást þess hvergi merki að ætlunin sé að fara í þetta á næstu fimm árum. Því vil ég leyfa mér að vitna í hæstv. forsætisráðherra, með leyfi forseta, sem sagði réttilega á þingi sl. haust:

„Stjórnvöld eiga ekki að biðja fátækt fólk á Íslandi að bíða eftir réttlæti.“

Hún hefur nú valdið og hvet ég hana til að láta efndir fylgja orðum.