meðferð krónueigna sem háðar eru sérstökum takmörkunum og gjaldeyrismál.
Hæstv. forseti. Ég þakka prýðisgóða yfirferð. En af því að við erum farin að velta vöngum yfir því hversu mikill afslátturinn kunni að vera í raun, þótt ekki væri nema í þessari umferð, þar sem eru um 83 milljarðar undir, ef ég man rétt, þá finnst mér liggja beinast við að rifja upp umræðuna sem var í byrjun árs 2016 þar sem kom m.a. fram í ágætri og mikilli grein sem Hörður Ægisson blaðamaður skrifaði, að stjórnvöld myndu ekki telja unnt að sætta sig við minni afföll í þessum útboðum en 30–40%, ekki minna en það. Það kemur í sjálfu sér heim og saman við fyrstu tilraun Seðlabankans þegar hann fer af stað í júní og lætur þau boð út ganga að besta verðið sem menn geti fengið að kaupa evrur á sé á 190 kr., það fari ekki lægra en það. En á þeim tíma var skráð gengi evrunnar í kringum 138 kr. Svoleiðis að þar er gert ráð fyrir u.þ.b. 38% álagi.
Ef við styddumst við það í tilviki þessara 83 milljarða, bara þessara 83 milljarða sem eftir eru, þá sýnist mér fljótt á litið að þetta sé spurning um hvort Landsbankinn ætlar að selja vogunarsjóðunum fyrir 83 milljarða sem nema 605 milljónum evra, eða 436 milljónum evra. Þarna munar hátt í 200 milljónum evra bara í þessari umferð. Það væri hægt að gera ýmislegt af því sem hv. þingmaður kallaði eftir áðan fyrir það.
