149. löggjafarþing — 116. fundur,  4. júní 2019.

störf þingsins.

[10:27]
Horfa

Þorsteinn Víglundsson (V):

Herra forseti. Samkvæmt starfsáætlun Alþingis ætti þingstörfum að ljúka á morgun. Af augljósum ástæðum hafa störfin dregist á langinn. Ég verð að taka undir með hv. þm. Hönnu Katrínu Friðriksson, sem hafði orð á afskaplega leiðinlegri framkomu af hálfu þingmanna meiri hluta og ráðherra, sem voru með ásakanir í mjög gagnlegri umræðu um nýja fjármálastefnu ríkisstjórnarinnar í gær, um að minni hlutinn, í nokkurra klukkustunda umræðu um þetta, væri að stunda málþóf, en sáu sér þó ekki fært að taka þátt í umræðunni þrátt fyrir að tipla um á göngum vel fram eftir kvöldi, sem er miður.

En það sem mér finnst hins vegar öllu áhugaverðara í þeirri stöðu sem uppi er núna, þegar þingi hefði átt að ljúka á morgun, er að fjármálastefna ríkisstjórnarinnar liggur ekki fyrir. Breytingartillögur ríkisstjórnarinnar á eigin fjármálastefnu degi áður en þingið hefði átt að fara heim eru ekki tiltækar, hvað þá að tími hafi gefist til að gaumgæfa þær eða ræða.

Það hefur ekki farið fram hjá fólki í fjölmiðlum á undanförnum dögum að það gengur hægt að semja við þessa ríkisstjórn um lok þings, enda kemur hún algerlega tómhent til þeirra viðræðna. Þingflokksformenn sitja umboðslausir á fundum og hafa ekkert fram að færa. Formenn stjórnarflokkanna hafa heldur ekkert fram að færa til lausnar. Það kann að vera að ríkisstjórnin sé einfaldlega ekki tilbúin til þingloka. Hún er ekki tilbúin með þau mál sem hún þarf að klára hér degi áður en þing hefði átt að fara heim og þiggur þess vegna með þökkum þær tafir sem hafa orðið á þingstörfunum hingað til. Ríkisstjórnin er nefnilega ekki búin að vinna heimavinnuna.