störf þingsins.

Virðulegi forseti. Fyrstu skref okkar sem þjóðar í því ógnarstóra verkefni sem við stöndum frammi fyrir einkenndust af fallegri samstöðu og samkennd. Leiðarljósið hefur verið að verkefnið sé okkar allra. Áherslan var eðlilega í fyrstu á baráttuna við heimsfaraldurinn, að verja líf og heilbrigði þjóðar. Verkefnið núna er efnahagslega áfallið. Við horfumst í augu við djúpa kreppu, mögulega þá dýpstu í heila öld. Viðreisn mun áfram styðja aðgerðir stjórnarinnar sem geta leitt fyrirtækin og sem geta leitt atvinnulífið og þjóðina út úr erfiðum aðstæðum. Við skiljum öll hver hættan er af þessu áfalli en það eru önnur hættumerki hér sem líka þarf að veita athygli, t.d. þær leiðir sem ríkisstjórnin hefur valið til að mæta hættunni.

Við þessar aðstæður verður Alþingi að fá að sinna hlutverki sínu. Við þessar aðstæður er lýðræðisleg umræða ekki til trafala. Umræðan er þvert á móti aldrei mikilvægari en einmitt núna. Einmitt núna skiptir máli að hafa pólitískan kjark til að takast á um hugmyndir. Við munum þurfa að velja og við munum þurfa að hafna og án beittrar pólitískrar umræðu getur Alþingi ekki gætt hagsmuna almennings eins og því er ætlað. Stjórnarandstaðan verður að fá að spyrja spurninga og verður að fá að sýna stjórninni aðhald. Krafa um að hlýða bara meiri hlutanum er ekki samstaða, það er krafa um undirlægjuhátt. Staðan kallar á alvöruumræðu um hugmyndafræði, forgangsröðun og framtíðarsýn. Hún kallar á það að við gerum meira en að bregðast við vandanum. Við eigum að horfa til framtíðar því að reynslan af áföllum kennir okkur nefnilega að í kjölfarið skapast líka stundum almenn tækifæri í breyttum aðstæðum. Þetta beinskeytta og opna samtal um hugmyndir og leiðir er þess vegna ekki bara æskilegt núna heldur nauðsynlegt.