151. löggjafarþing — 27. fundur,  27. nóv. 2020.

kjaramál flugvirkja Landhelgisgæslu Íslands.

351. mál
[16:19]
Horfa

Smári McCarthy (P) (andsvar):

Herra forseti. Hvort Airbus H225-þyrlur séu gallagripir? Ég velti því fyrir mér hvort hæstv. ráðherra geti útskýrt það. Ef þetta eru góðar og eftirsóttar þyrlur, hvernig stendur þá á því að við höfum fengið miklu nýrri þyrlur, þær eru nýrri, miklu stærri, miklu fullkomnari þyrlur tæknilega séð, á sama verði og gamlar, í rauninni í skiptum? Hvers vegna var hægt að ná svo góðum samningum? Gæti mögulega hugsast að það hafi eitthvað með það að gera hversu fáir í heiminum vilja nota þessa tegund? Það er rétt að Flugöryggisstofnun Evrópu hefur vottað þær. Það er rétt að Flugöryggisstofnun Bandaríkjanna hefur vottað þær. Að vísu var það gert eftir að annar tveggja gírkassaframleiðanda var í rauninni bannaður og settir aukanemar sem nema málmagnir í gírkassa, og að auki er búið að tvöfalda viðhaldskröfurnar gagnvart gírkassanum — ég held að ég fari með rétt mál að það sé tvöfaldað frekar en eitthvað meira. En í öllu falli: Gæti það mögulega hugsast að það hafi eitthvað með það að gera að fólki finnist óþægilegt að nota þessar þyrlur, sérstaklega kannski í Noregi, þar sem þessar þyrlur eru leigðar. Kannski gengur erfiðlega að koma þeim í verð þar og kannski er auðveldara að koma t.d. eldgamalli þyrlu héðan í verð þar, kannski. Alla vega, þegar ég kalla þær gallagripi þá ég er ekki að segja að þær séu endilega óöruggar, en öryggissaga þeirra er verri en öryggissaga 737 MAX og hættan á bilun í þeim er meiri en í 737 MAX vegna þess að þar var alla vega hægt að bregðast við og afstýra slysi með réttum handtökum. Þetta er ástand sem margir vara við, mörgum finnst óþægilegt, og að viðurkenna það ekki er pínulítið kjánalegt.