almannatryggingar.

Virðulegi forseti. Hér var rifjað upp að ég þurfti að minna á að ríkisstjórnin hefði beitt sér fyrir því að koma með sérstakar uppbætur fyrir þá sem minnst hefðu í hópi ellilífeyrisþega. Félagsmálaráðherra lagði til að það yrði útfært með þeim hætti að af takmörkuðum fjármunum færi mest til þeirra sem hefðu minnst. Það er alveg rétt að til að ná því markmiði þarf að beita reglum, skerðingarreglum, sem leiða til þess að þeir sem hafa meira eru ekki með. Ég held að þetta sé mjög skýrt dæmi um að ríkisstjórnin hafi forgangsraðað fjármunum til þeirra sem eru í bágastri stöðu. Það má síðan spyrja hvers vegna ekki er gert meira. En þegar við horfum á þróun ráðstöfunartekna ellilífeyrisþega yfir tíma höfum við séð að þær hafa tekið stökk á síðastliðnum fimm árum. Reyndar ætla ég að leyfa mér að efast um að nokkurt tímabil hafi liðið fyrr þar sem kaupmáttur ráðstöfunartekna lífeyrisþega hefur vaxið jafn hratt og við á um síðustu fimm, sex ár. Það er mikið fagnaðarefni og þetta er ánægjuefni. Eftir sem áður er það rétt hjá hv. þingmanni að við búum í samfélagi þar sem margir hafa ekki nægilega mikið á milli handanna. En það verður ekki leyst þegar ríkissjóður er rekinn með 320 milljarða halla með því að vera með stöðug yfirboð. Þetta gerist hægt og rólega með því að tryggja jafnt og þétt hagvöxt í landinu, meiri verðmætasköpun og svo sanngjarna skiptingu gæðanna.