fjármálaáætlun 2022--2026.
Herra forseti. Það er gallinn við þetta form; á sama tíma og ég þigg það að ráðherrann komi nánar inn á þetta á eftir er ég komin út í aðra sálma. Svona er þetta form sem okkur er boðið upp á. En áhyggjuefnið varðandi fjárfestingar er kannski ekki síst það að ef þær koma inn af fullum þunga á sama tíma og almenn atvinnuvegafjárfesting er að taka við sér erum við komin í vond mál. Það má segja, a.m.k. þegar litið er í baksýnisspegilinn, að þar geti verið um alvarleg hagstjórnarmistök að ræða. En ég tek algerlega undir það með hæstv. ráðherra að tímarnir eru erfiðir til áætlanagerða.
Mig langar aðeins til að ræða samspil verðbólgu, atvinnuleysis, vaxta og gengis krónunnar okkar. Við erum eina þjóðin á Vesturlöndum þar sem Covid hefur leitt til aukinnar verðbólgu. Við búum við það að atvinnuleysi virðist því miður vera nálægt því að festa sig í sessi. Við erum með mestu aukningu atvinnuleysis af OECD-ríkjum. Og vextir eru enn hærri en í samanburðarlöndunum þrátt fyrir að vera í lágmarki. Á sama tíma verð ég að segja að það kemur á óvart að sjá vantraustsyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar á krónuna með frumvarpi um gjaldeyrismál, nýju frumvarpi þar sem festa á í sessi mjög víðtækar heimildir til inngripa og hafta, þeim víðtækustu sem þekkjast í hinum vestræna heimi. Það er inngrip sem ráðherrann er þá kominn með án þess að þurfa að eiga pólitískt samtal hér. Þá erum við svolítið komin að því að á sama tíma og það er erfitt, meira að segja fyrir hörðustu varðmenn krónunnar, að túlka þetta frumvarp öðruvísi en sem vantraust á þessa sömu krónu er verið að koma í veg fyrir að hér eigi sér stað málefnaleg umræða um þetta risamál. Að auki hefur verið tekin ákvörðun af hálfu ríkisstjórnarinnar um erlent lán upp á mörg hundruð milljarða með þeirri gengisáhættu sem við þekkjum. Við vitum hvar hún lendir ef illa fer.
Ég hef áhuga á því að forsætisráðherra velti því upp á þeim örfáu mínútum sem hún fær til umráða, hvort hún hafi ekki áhyggjur af þeim aðgerðum sem búið er að búa til svigrúm fyrir með þeirri fjármálaáætlun (Forseti hringir.) sem við ræðum hér. Eru þær nægilegar þegar við lítum á þetta samspil atvinnuleysis, vaxandi verðbólgu, vaxtanna og síðan krónunnar okkar? (Forseti hringir.) Erum við ekki að læsa okkur inni í einhverjum erfiðleikum sem mun taka okkur langan tíma að vinna okkur út úr ef þetta er brautin?
