stuðningur við börn af erlendum uppruna.

Herra forseti. Það er nauðsynlegt að tala um hlutina eins og þeir eru. Staðreyndir eru staðreyndir. Samkomulagið var gert. Útsvarið sem Reykjavíkurborg innheimtir var stillt af og skiptingin á milli annarra sveitarfélaga var stillt af miðað við það að Reykjavíkurborg, sem er jú mjög stór sem hlutfall af öllum útsvarsgreiðendum á Íslandi og öllum landsmönnum, kæmi jafn sterk út. Það er margsinnis búið að reikna það út. Svoleiðis er það. Það er hins vegar staðreynd að það hefur orðið umtalsverð fjölgun í hópi barna af erlendum uppruna, ekki síst hér á höfuðborgarsvæðinu. Mér fannst málefnalegt að ræða það við Reykjavíkurborg hvort við ættum ekki koma til móts við þann málaflokk. Í stað þess hefur borgin ákveðið að fara í málaferli við öll sveitarfélög í landinu eða gegn öllum sveitarfélögum í landinu með því að fara í mál við ríkið, svo ég orði það nú rétt, og setja í uppnám samkomulag sem allir gerðu árið 1996. Það er staðreyndin.

Það hefur verið vilji af hálfu okkar hjá ríkinu, í ráðuneytinu, sveitarstjórnarráðuneytinu, til að taka þetta samtal. Við höfum gert það margoft. (Gripið fram í.) Niðurstaðan er alltaf sú sama: Stærsta sveitarfélag landsins vill fara með málið til dómstóla til að knýja á um að samkomulagið frá 1996 standi ekki lengur. (Gripið fram í.) (Forseti hringir.) Það er ekki það sem önnur sveitarfélög í landinu vilja og þetta hjálpar ekki börnunum í Reykjavík. (Gripið fram í.) (Forseti hringir.) Þetta er rangt. Það er hægt að fara samkomulagsleiðir, vilji menn gera það.

(Forseti (BÁ): Ég bið hv. ræðumenn að virða ræðutímann og hv. þingmenn að virða það að það hefur einn orðið í einu, ekki fleiri.)