störf þingsins.

Forseti. Hæstv. fjármálaráðherra sagði nýverið ljóst að með því að stofna nýtt ráðuneyti, fleiri en eitt, gæti kostnaðurinn hlaupið á hundruðum milljóna. Hann sagði jafnframt að þennan kostnað ætti að setja í samhengi við fjárlögin í heild og öll þau verkefni sem ríkið sinnir. Hæstv. fjármálaráðherra fellur þarna á eigin prófi. Hans verkefni er að halda á veski skattgreiðenda og fara skynsamlega með fjármuni almennings. Að baki fjölgun ráðuneyta býr auðvitað engin knýjandi þörf, engin önnur þörf en sú að fjölga ráðherrum svo valdahlutföllin milli stjórnarflokkanna haldist.

Hundruð milljóna króna-kapallinn er afleiðing þess að Sjálfstæðisflokkurinn og Framsókn, samþykktu að Vinstri græn héldu þremur ráðherrastólum þrátt fyrir mikið fylgistap og gjaldið fyrir það að langminnsti flokkurinn fái samt að leiða ríkisstjórn. Hérna þarf að segja hið augljósa, sem er að fyrir þetta borga skattgreiðendur. Almenningur og fyrirtækin í landinu taka reikninginn og þessir fjármunir fara ekki í önnur verkefni.

Aftur og aftur sést hvað Sjálfstæðisflokkurinn kominn langt frá ábyrgum og skynsamlegum ríkisrekstri. Þetta er nýjasta dæmið. Annað dæmi er það hvernig ráðuneytin blása út og að á síðasta kjörtímabili stofnaði þessi ríkisstjórn 248 nýjar nefndir til viðbótar við allar þær sem þegar voru starfandi. Var knýjandi þörf á þeim öllum? Síðan eru dæmi um það þar sem þörfin er sannarlega knýjandi. Tölvupósthólf þingmanna eru að fyllast af bréfum frá fólki sem ekki sér fyrir sér að geta haldið jól. Ríkisstjórnin virðist ekki ætla að veita öryrkjum sérstaka uppbót fyrir jólin og bréfin endurspegla sorg vegna þessa. Að sjá til þess að enginn líði sáran skort, það er verkefnið sem ríkinu ber að sinna og það er samhengið sem fjármálaráðherra sjálfur lýsti eftir og það er dómurinn um forgangsröðun ríkisstjórnarinnar.