störf þingsins.

Virðulegi forseti. Á fjórða mánuði stríðs í Evrópu er fullt tilefni til að minna enn og aftur á að við gleymum ekki skyldum okkar gagnvart vinum okkar í Úkraínu. Það voru sár vonbrigði að lesa fréttaflutning af því að sumar ESB-þjóðir hefðu notað glufu í viðskiptaþvingunum sambandsins til þess að selja Rússum vopn þrátt fyrir bannið sem komið var á eftir innlimun Rússlands á Krímskaga. Þar fóru forysturíkin, Þýskaland og Frakkland, fremst í flokki. Á sama tíma hiksta Þjóðverjar við að senda Úkraínumönnum vopn sem þá vantar sárlega.

Það hefur síðan tekið allt of langan tíma að komast að niðurstöðu um harðari refsiaðgerðir. Þar skiptir innflutningsbann á olíu frá Rússlandi sköpum en leiðtogar ESB komust loksins að samkomulagi um það í gær. Þar hefur auðvitað vegið þungt glæfraleg stefna sambandsins gagnvart viðskiptum við Rússland sem hefur gert Evrópu háða rússneskri orku. Það er ömurlegt að hugsa til þess að Evrópa fjármagni stríðsrekstur Pútíns með olíu- og gaskaupum. Svo ræða menn það hér af fullri alvöru að við göngum í Evrópusambandið, m.a. út af öryggis- og varnarhagsmunum.

Þótt við verðum ónæmari fyrir hryllingnum með hverjum deginum sem líður er næsta víst að þróunin er öfug á vettvangi stríðsins. Hver dagur í átökum og ofsóknum, hver klukkustund, hlýtur að líða eins og heil eilífð. Það er því mikilvægt að aðgerðir okkar séu ekki bara í orði heldur séu sýndar í verki og evrópskir leiðtogar geti ekki notað stríðið til að skreyta sig með innihaldslausum frösum. Við getum ekki sætt okkur við annað en fulla samstöðu og sameiginlegar fórnir til að verja sameiginleg gildi okkar.