Störf þingsins.

Herra forseti. Það var árið 2019 sem þáverandi seðlabankastjóri, Már Guðmundsson, skrifaði þjóðaröryggisráði bréf um að fyrirkomulag greiðslumiðlunar hér á landi gæti ógnað þjóðaröryggi. Hæstv. forsætisráðherra upplýsti í nóvember í fyrra í umræðum um skýrslu þjóðaröryggisráðs að ráðið hefði fengið Seðlabankann þrisvar sinnum á fund sinn til að ræða stöðu innlendrar greiðslumiðlunar. Hæstv. ráðherra sagði þá að það væri mat þjóðaröryggisráðs að lykilatriði til að tryggja fjármálaöryggi væri að til staðar væru innviðir til að tryggja innlenda greiðslumiðlun. Þann 28. september í fyrra áréttaði fjármálastöðugleikanefnd í yfirlýsingu sinni mikilvægi þess að auka öryggi í innlendri greiðslumiðlun til að tryggja rekstrarsamfellu, m.a. með vísan til vaxandi netógnar. Á kynningarfundi fjármálastöðugleikanefndar 15. mars sl. sagði Gunnar Jakobsson, staðgengill formanns nefndarinnar, að niðurstaða yrði að fást í málinu á næstu vikum eða óska ella eftir lagasetningu um málið.

Herra forseti. Íslenskir neytendur eru ekki bara að greiða til íslenskra banka heldur borga þeir einnig til Visa og Mastercard í útlöndum. Hagnaður bankanna af þessu fyrirkomulagi hleypur á milljörðum og við borgum og getum ekki annað. En eftir hverju höfum við verið að bíða allan þennan tíma? Höfum við verið að bíða eftir bönkunum, að þeir geri eitthvað í málunum? Er það ekki stjórnvalda og Seðlabankans að bregðast við? Við þurfum sjálfstæðar og óháðar greiðslulausnir sem eru bæði ódýrar og öruggar. Í fyrrasumar skrifaði ég grein um þessa alvarlegu stöðu og lauk henni á þessum orðum:

„Stjórnvöld og Seðlabanki Íslands þurfa að gyrða sig í brók strax og þótt fyrr hefði verið og tryggja óháða, sjálfstæða fjármálainnviði, óháðar og ódýrar innlendar greiðslulausnir.“

Forseti. Núna, um ári seinna, eru þau enn með allt niður um sig.