Störf þingsins.

Frú forseti. Tugir ef ekki hundruð erlendra starfsmanna eru lokkuð til landsins á fölskum forsendum, síðan svikin um umsamin og boðleg laun, búa í óboðlegu húsnæði en borga fyrir það himinháa leigu. Þessar fréttir, þær varða okkur. Þær varða okkur sem neytendur og sem hluti af samfélagi. Stjórnvöld verða að láta ömurleg og alvarleg afbrot eins og þessi sig varða. Hvar er hinn skýri tónn íslenskra stjórnvalda, ríkisstjórnarinnar sjálfrar, um að þessi brot á íslenskum landslögum verði ekki liðin, að fyrirtæki sæti ábyrgð sem brjóta svona gegn fólki og brjóta um leið gegn heilbrigðri samkeppni á markaði? Hvers vegna fylgir ekki afdráttarlaus yfirlýsing ríkisstjórnarinnar um að menn ætli sér að ná tökum á svona brotastarfsemi? Í fyrra starfi sem saksóknari sat ég einu sinni ráðstefnu erlendis þar sem vinnumansal var til umfjöllunar. Þar var sögð saga af norskum stjórnvöldum sem fóru í aðgerðir, meðvituð t.d. um hlutverk sitt sem stórkaupandi, meðvituð um að fótspor þeirra á markaði hefur áhrif, meðvituð um að skilaboð skipta máli. Sem kaupendur eiga stórir aðilar sem smáir að hlusta á þessi sorglegu viðtöl við fólk sem hingað kom til að vinna en var svikið. Og við eigum að bregðast við. Sem neytendur getum við öll gert meira en bara að vera meðvituð. Við tölum gjarnan um fótspor okkar sem neytenda, gerum kröfur um að matvara sé framleidd á viðunandi hátt, fyrirtæki og fólk kolefnisjafnar alls konar kaup, við hlustum á boðorðin um umhverfisvænan ferðamáta, við viljum boðlegar aðstæður dýra í matvælaiðnaði, að eggið sem við borðum komi frá hamingjusamri hænu. Það er í þessu samhengi algerlega galið og óþolandi ef lægsti punkturinn er síðan framkoma samfélagsins við fólk, þolendur mansals. Það eru sex ár liðin frá því að ríkisstjórnin boðaði aðgerðir en skilaboð ríkisstjórnarinnar núna um að brot (Forseti hringir.) hafi afleiðingar eru algjört fyrsta skref, lágmarkskrafa. (Forseti hringir.) Ég skora á hæstv. dómsmálaráðherra að tala skýrt í þetta sinn.