afglæpavæðing fíkniefna.

Hæstv. forseti. Ég vil þakka hv. þm. Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni fyrir að ræða þennan tiltekna þátt sem við höfum kallað afglæpavæðingu og snýr að því að við séum raunverulega — og hugmyndafræðin í því er að mínu viti góð, svo ég segi það hreint út — að þjónusta veikt fólk en refsum því ekki. Þetta er hins vegar eilítið snúið. Við höfum rætt þetta hér og ólíku sjónarmiðin í þessu máli, því að það á sér fjölmarga anga eins og hv. þingmaður þekkir og veit og kom m.a. inn á hér, og það hefur ekki náðst sátt um þetta í þinginu. Ég beið því með að koma með frumvarpið inn í þingið eins og upphaflega stóð til, af því að þetta frumvarp lá fyrir, og stofnaði starfshóp með öllum aðilum og notendum. Í þeim hópi, sem hefur fjallað um þetta á tíu fundum, birtast þessi ólíku sjónarmið eins og hér á þingi og það hefur ekki náðst sátt um það til að mynda hvernig skilgreining slíkra neysluskammta gæti verið og aðrar afleiðingar af því að breyta lögum í þá átt. Hins vegar hefur það birst í gegnum fundina með þessum fjölmörgu aðilum sem þekkja vel til málaflokksins, og það hefur verið þróunin erlendis, að fara bara í að horfa á skaðaminnkun í heild sinni. Þannig að ég er að taka þennan hóp áfram. Hluti af því, eins og ég sagði í andsvari við hv. þm. Ingu Sæland, eru öll þessi skaðaminnkandi úrræði sem við verðum að fara í og horfast í augu við, eins og neyslurýmin. (Forseti hringir.) Það þekkist erlendis að vera með morfínklíník. Það er vandmeðfarið og verður að vera í höndum sérfræðinga af því að eitt (Forseti hringir.) hentar ekki öllum. Við þurfum svo heldur betur að taka þá stefnu (Forseti hringir.) að fara í skaðaminnkandi úrræði fremur en að vera að horfa á afglæpavæðingu eða afnám refsingar. Ég er ekki að koma með það mál sérstaklega inn í þingið, ef það er nægilega hreint svar.