námslán og námsstyrkir.
Herra forseti. Mér finnst þurfa að skoða sérstaklega hvernig er hægt að styðja við fólk vegna húsnæðiskostnaðar sem fylgir því að flytja sig búferlum utan af landi hingað á höfuðborgarsvæðið. Oftar en ekki er það tímabundið. Auðvitað vonum við það sem viljum að landsbyggðin haldist sem sterkust í byggð að það fólk sem kemur hingað á höfuðborgarsvæðið hugsi það sem tímabundið meðan á námi stendur og hugsi sér að fara aftur heim eða út á land, hvort sem það er nákvæmlega á fæðingarstaðinn eða ekki, til þess að efla það svæði með menntun sinni og annað því um líkt. En það þarf að vera, finnst mér, eitthvað sem styrkir fólk í búsetu, því að það er mikið ójafnræði þarna á ferðinni. Ef við erum í raun að tala um að allir eigi að sitja við sama borð þá verðum við að koma á einhvern hátt sterkar að því að hafa búsetustyrki. Af hverju mátti ekki nýta þessar 65 þús. kr. í þeim tilgangi? Af hverju er verið að dreifa þeim flatt yfir burt séð frá því hvort fólk þurfi á því að halda, með fullri virðingu fyrir öllu unga fólkinu á höfuðborgarsvæðinu sem býr í heimahúsi og getur verið þar eins lengi og það vill? Þarf það endilega eitthvert tannfé upp á 65 þús. kr.? Þarf ríkið að koma með þann stuðning? Væri ekki þeim stuðningi betur varið í að stuðla að jafnrétti til náms og horfa á landið okkar sem eitt land og eina þjóð með sömu tækifæri?
