146. löggjafarþing — 45. fundur,  21. mars 2017.

störf þingsins.

[13:30]
Horfa

Halldóra Mogensen (P):

Frú forseti. Hv. þm. Björt Ólafsdóttir er kosin á Alþingi fyrir Bjarta framtíð, flokk sem í kosningabaráttunni hafði það á stefnuskrá sinni að leggja umhverfismál til grundvallar öllum ákvörðunum flokksins. Nú þegar hv. þingmaður hefur tekið við embætti umhverfisráðherra virðist hún hafa snúið baki við grunngildum flokksins og kosningaloforðum og tekið í stað undir áform um virkjunarframkvæmdir á miðhálendinu á kostnað umhverfisins og lífvænleika þess fyrir komandi kynslóðir.

Þetta er ráðherra sem virðist máttlaus og úrræðalaus gagnvart umhverfismálum, ekki bara þegar kemur að vernd hálendis heldur einnig gagnvart áformum um tíföldun fiskeldis í sjó við strendur landsins, á sama tíma og í nágrannalöndum okkar, t.d. í Svíþjóð, er verið að banna fiskeldi í sjó vegna alvarlegs umhverfisskaða sem því fylgir. Hvers vegna stoppar ráðherra þetta ekki?

Á hvaða leið erum við þegar við látum eins og það komi ekki kynslóðir á eftir okkar kynslóð eða að velferð þeirra sé ekki það sem við erum hér gagngert til að verja? Í friðarsáttmála Iroquois-ættbálka Norður-Ameríku er talað um sjö kynslóða reglu. Hún segir að engin ákvörðun, hvort sem hún er í persónulegu lífi, hjá ríkinu eða í iðnaði, sé réttlætanleg ef hún hefur neikvæð áhrif á lífvænleika næstu sjö kynslóða. Við ættum að taka þá nálgun okkur til fyrirmyndar.

Í landi þar sem er lítið sem ekkert atvinnuleysi, þar sem flytja þarf inn vinnuafl til að sinna þeim störfum sem vinna þarf, þar sem öll merki eru um bólumyndun í hagkerfinu, þar sem framleitt er meira rafmagn á hvern íbúa en í nokkru öðru Evrópulandi, er enn verið að brugga virkjunarseið. Skrokkölduvirkjun mun skerða miðhálendi Íslands gríðarlega og meðal annars eyðileggja dýrmæt víðerni vestan Vatnajökuls og rýra gildi Vatnajökulsþjóðgarðs. Ég skora á hæstv. ráðherra að detta ekki ofan í málmiðlunarpyttinn og afsala ekki lífsgæðum framtíðarkynslóða fyrir skammtímagróða fárra aðila.

Ég skora á almenning að fjölmenna á Austurvöll og láta umhverfisráðherra vita hver þið teljið raunverulegu verðmætin vera og krefjist þess að ráðherra standi við orð sín og verndi hálendi Íslands.