þjónusta við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir.

Frú forseti. Auðvitað ætti það ekki að vera þannig og ég held að við séum sammála um það, ég og hv. þingmaður, að þessi kvótasetning sýni kannski bara hve stutt á veg við erum komin í því að virða mannréttindi fatlaðs fólks. En á móti kemur að við erum enn að tala um þennan fjölda og fjölda samninga í bráðabirgðaákvæði vegna þess að það er ekki búið einhvern veginn að ákveða að festa NPA-þjónustuna í sessi til framtíðar og það er það sem þarf að gera. Ég myndi vilja láta gera það bara strax en telji sveitarfélög og ríkið sig þurfa nauðsynlega á þessu tveggja ára tímabili að halda þá allt í lagi, gerum það. En þá verðum við líka að vera komin með kvótalausa þjónustu við fatlað fólk sem þarf á notendastýrðri persónulegri aðstoð að halda. Við alþingismenn þurfum að sjá til þess hér með okkar eftirliti og aðhaldi, að þetta verði ekki svona lengur, málunum verði komið á hreint. Fyrsta skrefið í því er að hafa þá bráðabirgðaákvæðið svo skýrt að það sé bara hægt að túlka það á einn veg og það í hag þeirra sem þurfa á þjónustunni að halda og bíða eftir henni. Það er það sem við þurfum að gera hérna. Ég treysti á félaga mína í velferðarnefnd sem eru í stjórnarliðinu og alla aðra hér í þessum sal, að þegar kemur að atkvæðagreiðslunni verði þetta sjónarmið ofan á. (Gripið fram í: Heyr, heyr.)