Fræðsla um meðferð kynferðisafbrotamála.

Virðulegi forseti. Á haustdögum ársins 2004 var haldin nokkuð merkileg ráðstefna um menntun fagfólks og meðferð í kynferðisafbrotamálum. Var markmiðið með þeirri ráðstefnu að þar voru kallaðir til fulltrúar margra deilda Háskóla Íslands og Lögregluskólans til að fara yfir og gefa innsýn í á hve ólíkan hátt námskrár menntastofnana taka á og fjalla um kynferðislegt ofbeldi og kynbundið ofbeldi almennt. Þar voru tekin sérstaklega til og kom ágætlega fram á þeirri ráðstefnu að víða væri þekking hinna ýmsu fagstétta sem koma að málefnum kynferðisafbrota takmörkuð, ólík og að sumu leyti óviðunandi.

Það er eins og þar var sagt mjög mikilvægt að þessi málaflokkur komist á dagskrá með hófstilltum og vönduðum hætti þannig að menntunarmál og fræðslumál fagstéttanna sem eiga og þurfa að taka á forvörnum, fræðslu og meðferð við kynferðisafbrotamálum séu eins góð og hugsast getur. Því vildi ég beina þeirri fyrirspurn sem hér um ræðir til hæstv. heilbrigðisráðherra um menntun ólíkra fagstétta hvað varðar kynferðisafbrotamál og hvernig þeim málum væri háttað.

Þetta er stór liður í baráttunni gegn kynferðislegu ofbeldi gegn börnum, stór liður í því hvaða úrræði börnunum bjóðast, hvernig þær fagstéttir sem vinna með börn og unglinga og þá sem verða fyrir þessum hroðalegasta glæp allra glæpa taka á því og hvernig fagstéttirnar fara að því að greina þegar efasemdir vakna um slíkan voðaverknað. Slíkt hefur komið í ljós í könnunum. Hvort sem menn vefengja þær eða ekki stendur samt í könnun frá 2002 að um 17% íslenskra barna verði fyrir kynferðislegri misnotkun fyrir 18 ára aldur, fimmta hver stúlka og tíundi hver drengur. Þetta eru mjög ótrúlegar tölur og vonandi eru þær allt of háar þó að sumir haldi því fram að þær séu of lágar. Alltént er um að ræða mikið samfélagsmein, hroðalegan glæp sem við verður að bregðast með öllum mögulegum ráðum, ekki síst hvað varðar forvarnir, fræðslu og meðferð slíkra mála og því beini ég þessari fyrirspurn til hæstv. heilbrigðisráðherra.