144. löggjafarþing — 87. fundur,  13. apr. 2015.

nám og náms- og starfsráðgjöf fanga.

553. mál
[17:41]
Horfa

mennta- og menningarmálaráðherra (Illugi Gunnarsson) (S):

Virðulegi forseti. Ég vil þakka hv. þingmanni enn og aftur fyrir fyrirspurnina og öðrum hv. þingmönnum fyrir urmæðuna. Ég held að við séum öll sammála um að hér er á ferðinni mjög mikilvægur málaflokkur. Það að gera föngum kleift að mennta sig er úrræði sem hefur sýnt sig og sannað að er þjóðhagslega mjög hagkvæmt fyrir utan það að það er mannúðarstefna að gefa fólki tækifæri sem orðið hefur á að breyta um kúrs í lífinu og til þess er menntun náttúrlega einstaklega vel fallin. Þess vegna held ég að við þurfum ekki að deila um það en síðan koma útfærsluatriðin á þessu. Þá vil ég ítreka að það hlýtur alltaf að vera þannig að málið sé á forræði innanríkisráðuneytisins. Það hlýtur að hlutast um og hafa afstöðu til þess hvernig þetta er gert, af því að hér er um að ræða úrræði innan þeirra stofnana sem ráðuneytið eða ráðherra ber ábyrgð á.

Fyrir mitt leyti lýsi ég mig reiðubúinn til þess að koma að þeirri vinnu og vil gjarnan leggja metnað í það en þegar kemur að spurningunni um fjárframlög vegna þessa, þ.e. hvar eigi að færa þau í bókhaldi ríkisins, tel ég rétt að færa þau þannig að þau snúi að úrræðum fyrir þessar stofnanir og ættu að koma þá leiðina. Með öðrum orðum, ég tel að þá þurfi að bæta við fjármunum. Ég er ekki tilbúinn til þess að segja: Það á að taka þetta af þeim takmörkuðu fjármunum sem nú þegar eru í menntakerfinu. Það þarf að koma sérstök fjárveiting til viðbótar, vegna þess að hér er um að ræða sérstakt úrræði fyrir þessar stofnanir og fyrir þá einstaklinga sem eru á þeim stofnunum. Ég tel aftur á móti að það eigi að gera það, ég held að þeir fjármunir skili sér margfalt. Menn eru reyndar alltaf að tala um í opinberri umræðu að hinar og þessar fjárfestingar ríkisins skili sér svo margfalt til baka, en oft þegar betur er að gáð er það nú vafa undirorpið. En ég tel að í þessu máli sé algjörlega ljóst að kostnaðurinn við þá menntun sem stendur föngum til boða og þeir nýta sér er miklu minni en sá samfélagslegi (Forseti hringir.) ávinningur fyrir einstaklingana og fyrir samfélagið allt, sem hlýst af henni.