149. löggjafarþing — 97. fundur,  30. apr. 2019.

störf þingsins.

[13:58]
Horfa

Hanna Katrín Friðriksson (V):

Herra forseti. Í vetur hefur verið sívaxandi þungi í málflutningi þeirra fjölmörgu aðila, sjálfseignarstofnana og sjálfstætt starfandi aðila, stórra sem smárra, sem hafa kvartað undan samskiptum við heilbrigðisyfirvöld. Vinnubrögðin eru þessi: Kröfugerð er unnin ítarlega en þó gjarnan án mikils samráðs við þá sem veita þjónustuna, a.m.k. ef það eru þessir tilteknu aðilar, sjálfseignarstofnanir og sjálfstætt starfandi sérfræðingar, og síðan er slumpað á verðið. Hvorugt er síðan umsemjanlegt.

Á mannamáli er afleiðingin sú að stjórnvöld eru ekki tilbúin að borga raunvirði fyrir þá þjónustu sem krafist er af þeim sem hana reka, t.d. hjúkrunarheimili. Til að bíta höfuðið af skömminni taka heilbrigðisyfirvöld síðan ekki einu sinni þátt í því að endurskipuleggja kröfurnar þegar þær liggja fyrir, heldur lætur það í hendur viðkomandi stofnunar.

Síðustu mánuði hafa Samtök fyrirtækja í velferðarþjónustu, sem m.a. reka velflest hjúkrunarheimili landsins, ítrekað sent frá sér áskoranir þar sem skorað er á heilbrigðisyfirvöld að hefja þegar markvissar og raunhæfar viðræður um þjónustu hjúkrunarheimila. Þá er gerð sú krafa af hálfu þessara aðila að í viðræðunum afmarki stjórnvöld þá þjónustuþætti og þær kröfur sem þau telja unnt að skerða með hliðsjón af þeim fjárveitingum sem veita á til rekstursins. Að auki hafa samtök velferðarþjónustufyrirtækja ítrekað skorað á heilbrigðisyfirvöld að skila þeim eyrnamerktu fjármunum sem hjúkrunarheimilum voru veittir í fjárlögum til að mæta aukinni hjúkrunarþyngd á heimilunum. Þessum 276 millj. kr. halda heilbrigðisyfirvöld enn í sinni vörslu, líklega til að skapa sér sterkari samningsstöðu, þvert á vilja þingsins, vilja sem var skýrt látinn í ljós í atkvæðagreiðslu hér undir lok síðasta árs.

Herra forseti. Þetta er ekki einsdæmi, því miður. Það virðist ákveðinn kerfisvandi í samningsgerð Sjúkratrygginga við hina ýmsu aðila og það þarf að fara að taka á því. Það gengur ekki að nota umboðslausa Sjúkratryggingastofnun sem skjöld fyrir ráðuneytið. Það er með miklum ólíkindum að það séu viðsemjendurnir hinum megin við borðið sem reyna að ná því í gegn að unnið sé út frá skýrri og kostnaðargreindri kröfulýsingu og að stjórnvöld standi á móti. Þetta eru engin vinnubrögð. „Setupið“ virðist sem sagt þannig að valdir aðilar eru þreyttir til uppgjafar, (Forseti hringir.) aðilar á borð við hjúkrunarheimilin, sjálfstætt starfandi sérfræðinga, Krabbameinsfélagið, Karitas og SÁÁ.

Ég er viss um að meiri hluti okkar hér getur verið sammála því að það þarf að vanda betur til verka. Ég er jafn sannfærð um að meiri hlutinn hér vill að milljónirnar 276 skili sér án tafar til hjúkrunarheimilanna. Spurningin er: (Forseti hringir.) Ætlar meiri hluti þingsins að gera eitthvað í þessu máli?

(Forseti (SJS): Forseti minnir á tímamörk.)