heilbrigðisstefna til ársins 2030.
Virðulegur forseti. Ég þakka hv. þingmanni andsvarið. Það er tvennt sem ég fyrir mitt leyti get sagt. Ég hefði gjarnan viljað haft rýmri tíma til að undirbúa þessa umræðu hér í dag, en það er eins og stundum vill verða, naumt skammtaður tíminn. En mér finnst skína í gegn í þessu fyrra svari þingmannsins að annars vegar sé fókusinn enn skerptur í þá veru sem við höfum stundum kallað marxíska stefnu í heilbrigðismálum. Og hins vegar sé upplifun þingmannsins að menn — kannski áfram og af sama meiði — reyni ekki að lágmarka þá sóun sem kann að verða í kerfinu.
En það er eitt atriði til viðbótar sem mig langaði að spyrja hv. þingmann út í. Nú er ég augljóslega ekki í velferðarnefnd, en ég held að fyrir þá sem horfa á og hlusta gæti verið æskilegt að fá aðeins betri útlistingu á því sem ég held að sé hárrétt ábending í nefndarálitinu, það er, með leyfi forseta, þar sem segir í niðurlagi 1. mgr.:
„Því er það óæskilegt að Landspítali verði fjármagnaður með DRG-greiðslum (Diagnosis Related Groups eins og það er kallað á ensku), enda mundi það skekkja allverulega aðstöðu annarra heilbrigðisstofnana.“
Þarna er væntanlega verið að horfa sérstaklega til heilbrigðisstofnana úti á landi. Mig langar að biðja hv. þingmann að fara aðeins dýpra í þetta, því að þetta er atriði sem auðvitað þarf að skoða sérstaklega því að aðstaðan víða á heilbrigðisstofnunum á landsbyggðinni er með þeim hætti að ekki verður við unað.
