08.05.1911
Efri deild: -1. fundur, 22. löggjafarþing.
Sjá dálk 260 í B-deild Alþingistíðinda. (158)
111. mál, fjárlög 1912-1913
Ari Jónsson:
Eg ætla að leyfa mér að fara nokkrum orðum um brtill. á þskj. 952, sem fer fram á það, að veittar séu manni 800 kr. hvort árið til þess að afrita handa Landsskjalasafni merk skjöl erlendis, snertandi Ísland og sögu þess. Það er alkunnugt, að allvíða erlendis, einkum í söfnum, er mikið af merkum skjölum, er snerta sögu vora og þjóðerni aðallega þó í ríkisskjalasafni Dana, sem mikils væri um vert fyrir menningu vora að geta fengið í vorar hendur. Það stendur og svo á um mörg slíkra skjala, að enginn vegur er til þess að fá þau léð. Einstök skjöl ýms þora söfnin ekki að missa burt til afskriftar; og sumt er innfært í „protókolla“, sem óhugsandi er að söfnin láti frá sér. En það þori eg að segja, að mörg slík sköl, er okkur áhræra, í ríkisskalasafninu danska og mörgum öðrum söfnum erlendis, eru miklu dýrmætari en margt af því, sem hér er safnað heima hjá okkur, með ærnum tilkostnaði.
Eg vil leyfa mér að benda á það, að t. d. hafa Norðmenn veitt manni styrk nú í hálfa öld til sama starfs; og nú er svo komið, að styrkur er þar veittur tveimur mönnum, til þessa starfa. Þá vil eg einnig fara örfáum orðum um aðra tillögu, sem sé um fjárveitinguna til vegarins úr Hrútafjarðarbotni til Gilsfjarðarbotns. Hv. fjárlaganefnd vill ekki fallast á þá tillögu, og það þykir mér mjög undarlegt, eins sanngjörn og hún er í alla staði. Það virðist furðu hart að fella fjárveitingu til þessa vegar nú, þar sem hún hefir verið á fjárlögunum áður, og viðurkent er, að mikil þörf sé á því að halda áfram vegagerð á þessum stað. Annars tel eg óþarft að skýra frekar frá nauðsyninni á vegagerð þessari en eg hefi gert fyr við umræðurnar hér í deildinni, en treysti mörgum háttv. deildarmönnum til þess að fallast á þessa styrkveitingu.