skipun starfshóps um rétt til að annast veikt eða slasað barn.

Virðulegi forseti. Eins og hér var sagt er þetta tillaga til þingsályktunar um skipun starfshóps um rétt til að annast veikt eða slasað barn. Með mér á þessari ályktun eru hv. þingmenn Logi Einarsson, Oddný G. Harðardóttir, Valgerður Árnadóttir, Þórarinn Ingi Pétursson, Gísli Rafn Ólafsson, Steinunn Þóra Árnadóttir, Halldóra Mogensen og Bjarni Jónsson.

Tillagan hljóðar svo:

„Alþingi ályktar að fela félags- og vinnumarkaðsráðherra skipun starfshóps sem skoði hvort skilgreina eigi rétt foreldra eða forsjáraðila á vinnumarkaði til að annast veikt eða slasað barn með tilliti til fjölda barna. Mikilvægt er að kanna útfærslur á slíku fyrirkomulagi með tilliti til launamissis foreldris, leyfis þess frá störfum eða vinnutaps og réttinda á vinnumarkaði. Í starfshópnum eigi sæti fulltrúar Alþýðusambands Íslands, BSRB, BHM, Samtaka atvinnulífsins, Samtaka íslenskra sveitarfélaga, umboðsmanns barna, Öryrkjabandalags Íslands, fjármála- og efnahagsráðuneytis og félags- og vinnumarkaðsráðuneytis. Hópurinn skili skýrslu til ráðherra eigi síðar en 1. júní 2023.“

Þessi þingsályktunartillaga hefur verið lögð fram áður, m.a. af Ólafi Þór Gunnarssyni, þáverandi þingmanni, og fleiri þingmönnum Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs á 151. löggjafarþingi. Hún var lögð fram aftur í fyrra og hún er flutt aftur án breytinga.

Þegar málið var fyrst lagt fram á 151. þingi bárust sjö umsagnir um málið og voru viðtökur almennt jákvæðar. Þá var bent á nokkur atriði sem þegar hafði verið fjallað um í greinargerð, m.a. mismunun og réttindi barna vegna stöðu þeirra eða foreldra með tilliti til barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, enda mikið framfaraskref að börn njóti umönnunar foreldra sinna óháð aðstæðum fjölskyldunnar. Sömuleiðis var bent á að ekki væru allir foreldrar aðilar að stéttarfélagi og þeir nytu því ekki allir áunninna réttinda varðandi veikindadaga barna sinna. Þá bar hæst í umsögnum að taka ríkara tillit til fjölskyldustærðar með tilliti til réttar barns til umönnunar. Þessi þingsályktunartillaga er því að þessu leyti vel í takti við þær athugasemdir sem bárust á þeim tíma.

Markmiðið er að fela félags- og vinnumarkaðsráðherra að koma á fót þessum starfshópi sem ég fór yfir áðan og samhliða þessari tillögu er frumvarp þar sem lagt er til að kveðið verði sérstaklega á um það í barnalögum, sem eru frá árinu 2003, nr. 76, að í forsjárskyldu felist að veikt eða slasað barn eigi rétt á umönnun foreldra sinna. Fram kemur í greinargerð með því frumvarpi að sú leið sé farin þar sem réttindi og skyldur á vinnumarkaði eru aðallega skilgreind í kjarasamningum og því sé rétt að aðilar semji um þau sín á milli. Þar sem um er að ræða tvenns konar réttindi, annars vegar rétt veiks eða slasaðs barns til umönnunar foreldris eða forsjáraðila og hins vegar starfsmanns til að annast veikt eða slasað barn, þykir rétt að fara þessa leið, þ.e. að vera bæði með þingsályktunartillögu og frumvarp. Þá er áréttað mikilvægi þess að samræmi sé á milli þessara réttinda.

Samkvæmt þessari tillögu er ráðherra falið að skipa starfshóp sem skoðar hvort skilgreina eigi rétt foreldra eða forsjáraðila á vinnumarkaði til umönnunar veiks eða slasaðs barns með tilliti til fjölda barna. Aðilar vinnumarkaðarins og opinberir aðilar hafa þegar skilgreint í kjarasamningum réttindi foreldra hvað þetta varðar og þannig gengið á undan með góðu fordæmi. Útfærslan á réttindum foreldra eða forsjáraðila verður þannig áfram í höndum vinnumarkaðarins en í kjarasamningum eða með reglum væri rétt að útfæra hvernig koma bæri til móts við sjónarmið um að réttur foreldra eða þeirra sem fara með forsjá miðist við hvert barn fyrir sig og tryggi þannig betur rétt veiks eða slasaðs barns til umönnunar.

Í greinargerð með frumvarpinu sem ég nefndi hér áðan, og er samhliða þessu máli, eru rakin þau sjónarmið sem búa að baki því og þessari tillögu til þingsályktunar. Er þar lögð áhersla á umræðu um rétt og réttindi barna sem aukist hefur að styrk síðastliðin ár og þá ekki síst með undirritun og síðar lögfestingu á barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna. Réttur barns til samvista við foreldra og umönnunar þeirra teljist til mikilvægra réttinda sáttmálans og sé jafnvel einn af hornsteinum hans.

Þá segir að á íslenskum vinnumarkaði innihaldi kjarasamningar ákvæði um rétt starfsmanna til að annast veik börn sín og iðulega sé kveðið á um tiltekinn dagafjölda sem kunni að fara eftir kjarasamningum og lengd ráðningarsambands. Aftur á móti sé ekki tekið tillit til fjölda barna starfsmanns við ákvörðun á fjölda þessara daga og því kunni að skapast misræmi til að mynda milli einbirnis tveggja foreldra á vinnumarkaði og þriggja barna einstæðs foreldris.

Með framlagningu umræddra þingmála er sú stefna mörkuð að rétturinn feli ekki aðeins í sér rétt foreldra á launuðu leyfi úr vinnu til að annast veikt barn heldur einnig rétt barnsins til umönnunar þess. Því sé eðlilegt að stefna að því að rétturinn miðist við hvert barn fyrir sig í stað þess að miða við að foreldrar eigi rétt á tilteknum dagafjölda á 12 mánaða tímabili til að annast veik börn sín. Réttindi barnsins megi þannig ekki eingöngu vera háð fjölda systkina sem það á.

Að öðru leyti vísa ég í greinargerð með áðurnefndu frumvarpi til laga um breytingu á barnalögum sem komið er fram en ég hef ekki enn náð að mæla fyrir. Ég vona svo sannarlega að ég geti gert það þannig að þessi mál haldist í hendur og hægt verði að afgreiða þau.