Ferill 28. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.



1992–93. – 1062 ár frá stofnun Alþingis.
116. löggjafarþing. – 28 . mál.


808. Nefndarálit



um frv. til l. um breyt. á lagaákvæðum er varða samgöngumál vegna aðildar að Evrópska efnahagssvæðinu.

Frá meiri hluta samgöngunefndar.



    Nefndin hefur fjallað um málið og fékk á fund sinn frá samgönguráðuneytinu Davíð Stefánsson og Ragnhildi Hjaltadóttur. Þá bárust nefndinni umsagnir á 115. löggjafarþingi frá Landssambandi vörubifreiðastjóra, Vinnuveitendasambandi Íslands, Siglingamálastofnun ríkisins, Farmanna- og fiskimannasambandi Íslands, Vegagerð ríkisins, Sambandi íslenskra kaupskipaútgerða, bifreiðstjórafélaginu Frama, Sambandi íslenskra sveitarfélaga, Ferðamálaráði og Landssambandi íslenskra útvegsmanna.
    Nefndin leggur til að frumvarpið verði samþykkt með breytingum sem gerðar eru tillögur um á sérstöku þingskjali.
    Lagðar eru til tvær breytingar á 2. gr. frumvarpsins sem báðar taka til 2. gr. laga nr. 53/1987, um skipulag á fólksflutningum með langferðabifreiðum. Í fyrsta lagi er lagt til að nýr töluliður bætist við greinina sem taki til „ferða fram og til baka“. Samkvæmt reglum Evrópska efnahagssvæðisins um farþegaflutninga milli landa með langferða- og áætlunarbifreiðum er farþegaflutningum skipað í þrjá flokka eftir eðli þeirra, þ.e. í reglubundna flutninga, óreglubundna flutninga og ferðir fram og til baka. Í lögum nr. 53/1987 er að finna fyrstu tvo flokkana en ekki þann síðasta. Nauðsynlegt er að hafa ákvæði þessa efnis í lögunum þannig að flutningsaðilar allra aðildarríkja EES-samningsins eigi einnig hvað þennan flokk ferða varðar jafnan rétt að markaðinum án mismununar vegna þjóðernis eða staðfestu.
    Í öðru lagi er lagt til að ný málsgrein bætist við 2. gr. laganna þar sem lögfest verði ákveðin skilyrði sem umsækjandi þarf að uppfylla til að geta fengið leyfi til fólksflutninga samkvæmt þeim. Innan Evrópska efnahagssvæðisins verða samræmd skilyrði hvað varðar aðgang að starfsgrein aðila sem stunda farþegaflutninga á vegum, sbr. ákvæði tilskipunar EB nr. 74/561 ásamt viðauka. Þar er einnig að finna nánari skilgreiningar á hvað átt er við með kröfum um „fullnægjandi fjárhagsstöðu“ og „starfshæfni“ en aftur á móti eiga aðildarríki sjálf að ákvarða hvað felist í skilyrðinu um „óflekkað mannorð“.     
    Markmiðið með áðurgreindum skilyrðum er að tryggja hæfi þeirra sem stunda farþegaflutninga, auka gæði þjónustunnar í þágu neytenda, flutningsaðila og efnahagslífsins almennt og að stuðla að auknu öryggi á vegum.
    Loks er lagt til að við frumvarpið bætist nýtt ákvæði til bráðabirgða. Í mörgum greinum frumvarpsins er að finna ákvæði þar sem samgönguráðherra eru veittar heimildir til að setja reglugerðir á sviði flutninga að því leyti sem nauðsynlegt verður vegna skuldbindinga er leiðir af samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.
    Ljóst er að á grundvelli ákvæða EES-samningsins munu nýjar og breyttar reglur, er falla undir valdsvið löggjafans, koma fyrir Alþingi til umfjöllunar. Aðrar reglur verða teknar upp í landsrétt með útgáfu stjórnvaldsreglna, svo sem frumvarpið gerir ráð fyrir. Nefndin hefur skoðað ítarlega þær gerðir EES-samningsins er standa að baki framsalsheimildum þessa frumvarps, en þær gerðir miðast við 1. ágúst 1991, og telur ekki ástæðu til að takmarka valdsvið ráðherra á grundvelli þeirra. Í þeim gerðum felast framkvæmdaratriði sem ekki þarfnast lagasetningar og eru í mörgum tilfellum mjög tæknilegs eðlis. Verði aftur á móti um verulegar breytingar á gerðum þessum eða viðbætur við þær að ræða er gert ráð fyrir að heimildir ráðherra til setningar reglugerða á viðkomandi sviði verði endurmetnar. Undir skilgreininguna á „verulegar breytingar“ mundi sem dæmi falla tilvik þar sem nýjar gerðir eða breyttar samrýmast ekki þeim heildarsjónarmiðum varðandi flutningamál sem Ísland hefur ákveðið að fylgja með samþykkt EES-samningsins. Framkvæmdin ein getur leitt í ljós hvort á ákvæði þetta mun reyna. Tilvist þess út af fyrir sig hlýtur þó að kalla á árvekni löggjafans um framkvæmd þeirra heimilda sem frumvarpinu er ætlað að veita.

Alþingi, 25. mars 1993.



Pálmi Jónsson,

Sigbjörn Gunnarsson.

Sturla Böðvarsson.


form., frsm.



Árni M. Mathiesen.

Árni Johnsen.