Ferill 252. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.
123. löggjafarþing 1998–99.
Þskj. 285 — 252. mál.
Frumvarp til laga
um breytingu á lögum nr. 16/1973, um happdrætti Dvalarheimilis aldraðra sjómanna.
Flm.: Guðmundur Hallvarðsson, Guðjón Guðmundsson,
Árni Mathiesen, Árni Ragnar Árnason,
Sigríður Anna Þórðardóttir.
1. gr.
Við 1. gr. laganna bætist ný málsgrein sem verður 2. mgr. og orðast svo:
Heimilt skal Dvalarheimili aldraðra sjómanna að starfrækja happdrætti með peningavinningum. Dómsmálaráðherra setur í reglugerð nánari ákvæði um slíkt happdrætti og hefur að öðru leyti eftirlit með starfsemi þess.
2. gr.
2. gr. laganna fellur brott.
3. gr.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
Greinargerð.
Frumvarp þetta felur í sér heimild fyrir Dvalarheimili aldraðra sjómanna til að reka happdrætti með peningavinningum. Gert er ráð fyrir að ágóði af slíku happdrætti renni til byggingarframkvæmda fyrir aldraða á vegum Sjómannadagssamtakanna í Reykjavík og Hafnarfirði, sbr. 2. mgr. 3. gr. laganna. Ráðgert er að heimild til reksturs slíks happdrættis verði bundin sömu tímamörkum og mælt er fyrir um í lögunum, þ.e. til ársloka 2007, og mælt verði nánar fyrir um starfsemi happdrættisins í reglugerð sem dómsmálaráðherra setur.
Samkvæmt núgildandi lögum um happdrætti Dvalarheimilis aldraðra sjómanna er því einungis heimilt að greiða andvirði vinninga út í vörum. Frá þeim tíma er heimild til reksturs slíks happdrættis var veitt hafa starfsskilyrði happdrætta breyst mikið og samkeppni þeirra aukist gríðarlega, einkum í kjölfar aukins framboðs happdrætta þar sem vinningar eru greiddir út í peningum. Samkeppnin hefur bitnað mjög á happdrættum SÍBS og DAS sem einungis hafa haft heimild til að greiða andvirði vinninga út í vörum. Í nágrannalöndum okkar hefur orðið svipuð þróun og er nú svo komið að vöruhappdrætti í þeirri mynd sem þekkist hér á landi heyra sögunni til og af þeim sökum hefur íslenskum vöruhappdrættum verið ómögulegt að tengjast erlendum happdrættum.
Við þessar aðstæður hafa vöruhappdrætti á borð við happdrætti Dvalarheimilis aldraðra sjómanna, DAS, og Sambands íslenskra berkla- og brjóstholssjúklinga, SÍBS, átt mjög undir högg að sækja þar sem enginn áhugi er lengur fyrir því að fá andvirði vinnings greitt í búpeningi og búvélum og þátttakendur leita til peningahappdrættanna á kostnað fyrrgreindra vöruhappdrætta.
Samkvæmt 2. mgr. 1. gr. laga nr. 6/1926, um happdrætti (lotterí) og hlutaveltur (tombólur), er óheimilt án lagaheimildar að setja á stofn „peningahappdrætti eða önnur því lík happspil“. Lagasetning í fyrrgreindu skyni er því nauðsynleg.
Athugasemdir við einstakar greinar frumvarpsins.
Um 1. gr.
Grein þessi felur í sér heimild fyrir Dvalarheimili aldraðra sjómanna til reksturs happdrættis með peningavinningum. Gert er ráð fyrir að mælt verði nánar fyrir um starfsemi slíks happdrættis í reglugerð og þar með hvernig það yrði rekið. Ekki er unnt að veita leyfi til starfrækslu happdrættis af þessu tagi nema lagaheimild komi til.
Um 2. gr.
Gert er ráð fyrir að 2. gr. laga nr. 16/1973 falli brott en í henni er mælt fyrir um hvernig útdrætti skuli hagað. Samkvæmt 5. gr. laga nr. 16/1973 setur ráðherra með reglugerð nánari ákvæði um starfsemi happdrættisins og því óþarft að mæla fyrir um fyrirkomulag útdrátta í lögum.
Um 3.gr.
Greinin þarfnast ekki skýringa.
