[prenta uppsett í dálka] 112. fundur, 130. lþ.
Einar K. Guðfinnsson (um fundarstjórn):
Virðulegi forseti. Ekki að það hafi hvarflað að mér undir þessari ræðu en sennilega er það rétt sem hv. þm. Jóhann Ársælsson sagði áðan, að sú orðræða sem stjórnarandstaðan hefur haldið uppi í rúman klukkutíma sé tilgangslaust þvarg. Ég held að það væri skynsamlegast fyrir okkur að fara að ráðum þess hæstv. forseta sem sat hér í dag, Þuríðar Backman, sem leysti úr álíka máli þegar menn fundu að verklagi í umræðunum. Hún lagði þá til að þingflokksformenn færu til fundar með forseta og umræðan héldi áfram, að næsti háttvirti ræðumaður tæki til máls og við gæfum okkur gott tóm, þingflokksformenn og þingforseti, til að fara yfir málin alveg eins og við höfðum hugsað okkur að gera á tólfta tímanum áðan, þegar við sátum saman en vorum að sönnu ekki komnir að neinni niðurstöðu. Það var ágreiningur milli þingflokksformanna og niðurstaðan varð sú að menn ræddu betur saman, hver í sínum hópi, og kæmu síðan aftur til fundar um tólfleytið.
En af því varð ekki. Í stað þess fór fram það sem hv. þm. Jóhann Ársælsson kallaði tilgangslaust þvarg og hv. þm. Magnús Þór Hafsteinsson kallaði þvarg. Ég vil út af fyrir sig ekki gera það að mínum orðum.
Ég vil hins vegar árétta að ég held að ákaflega skynsamlegt væri fyrir okkur að fara að því ágæta ráði sem hæstv. þingforseti Þuríður Backman lagði til áðan, að þingflokksformenn hittu þingforseta og menn færu yfir þessi mál eins og alvanalegt er. Það hefur ekki mikinn tilgang að halda þessari umræðu áfram og reyna með henni að koma í veg fyrir að þingflokksformenn geti sest niður eins og okkur ber að gera og reynum að átta okkur á stöðu málsins. Það kemur þá einfaldlega á daginn hvort við getum náð saman eða ekki. Það reynir auðvitað ekki á það nema við höfum tækifæri til að setjast niður á fund. Það getum við gert, umræðan getur jafnframt haldið áfram, eins og fjölmörg dæmi eru um. Þingið var prýðilega sátt við það fyrr í dag og það reyndist ágætlega.
