skyldutrygging lífeyrisréttinda og starfsemi lífeyrissjóða.
Frú forseti. Ljóst er að það er snjóhengjan sem heldur raunvöxtum niðri eða þrýstir þeim niður og eykur auk þess samkeppni um þá litlu fjárfestingarkosti sem eru í boði fyrir utan það að fjárfesting er í lágmarki þrátt fyrir lækkun vaxta, sem er dálítið merkilegt. Sem sýnir það að mjög mikil vantrú og lítið traust er á markaðnum. Mér fannst hæstv. ráðherra ekki svara því með áhættuna, það er verið að slaka á kröfum, verið er að auka heimildir til að fjárfesta. Nú er það þannig að mjög fáir stjórnarmenn í lífeyrissjóðunum hafa sagt af sér eða hætt þrátt fyrir mikið tap lífeyrissjóðanna í hruninu. Hvað veldur því eiginlega að það gerist ekki? Það ber enginn ábyrgð.
Varðandi það sem er í 1. gr., að launagreiðendur fái að greiða sína skuld. Þarf ekki að setja á það takmörk í lengd, hvað skuldabréfið má vera til langs tíma?
