Almannavarnir og áfallaþol Íslands.
Frú forseti. Ég þakka þessa mikilvægu umræðu. Meginframlag mitt til umræðunnar verður að minna á hið óhjákvæmilega, að ef við viljum viðhalda hér öflugum almannavörnum sem geta tekist á við óvænta atburði, óvænt áföll, þá kostar það peninga. Við höfum að vísu verið svo heppnir, Íslendingar, að hafa haft hér gríðarlega öflugar sveitir sjálfboðaliða sem hafa í gegnum tíðina bjargað fjölda mannslífa og eignum og þannig mætti lengi telja. Það er mikilvægt að standa vörð um þetta fyrirkomulag en um leið að sýna þessu fólki virðingu og gera því kleift að afla sjálfsaflafjár eftir föngum en einnig að styðja við þessa starfsemi.
En meira þarf til. Við sjáum núna í framhaldi af atburðinum í Grindavík að við vorum ekki nógu vel í stakk búin, ekki eins vel í stakk búinn a.m.k. og við ættum að vera til að takast á við svona atburð. Fyrir því eru ýmsar ástæður, ekki hvað síst sú að ríkisstjórnin hefur á undanförnum árum eytt alveg gríðarlega um efni fram, reyndar eytt það mikið um efni fram að á einu ári og ítrekað hefur hún eytt meiri peningum en myndi kosta að byggja heilan bæ á stærð við Grindavík. Skuldir ríkisins hafa aukist og fyrir vikið hefur möguleiki stjórnvalda að bregðast við áföllum minnkað um leið. Á sama tíma hefur ríkt óstjórn á öðrum sviðum; í húsnæðismálunum, í hælisleitendamálunum, í heilbrigðiskerfinu, í menntakerfinu, og allt gerir þetta okkur erfiðara að takast á við áföll þegar þau verða. Þess vegna vil ég undirstrika mikilvægi þess þegar við hugum að almannavörnum til langs tíma, getu okkar til að bregðast við óvæntum atburðum, að við lítum á alla þessa þætti. Spörum og tryggjum að kerfið okkar virki sem skyldi þannig að við séum sem best í stakk búin til að bregðast við þegar óvæntir atburðir gerast.
