Störf þingsins.
Herra forseti. Það hreyfist kannski litið í samgöngumálunum en bankafarsi ríkisstjórnarinnar heldur áfram og enn þarf fólkið í landinu að horfa upp á stjórnleysi og samskiptaleysi þegar kemur að umsýslu eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum.
Það hefur legið fyrir í átta mánuði að Landsbankinn hefði hug á að kaupa TM og það eru fjórir mánuðir síðan söluferlið hófst. Hæstv. fjármála- og efnahagsráðherra upplýsti um það í hlaðvarpi í byrjun febrúar að henni litist hreinlega ekkert á þessi kaup. Og hvað svo? Það er ekki fyrr en eftir að Landsbankinn hafði lagt fram bindandi kauptilboð og eftir að kauptilboðið hafði verið samþykkt sem fjármálaráðherra bregst við, með Facebook-færslu á sunnudagskvöldi.
Fjármálaráðherra er vörslumaður ríkiseigna. Fjármálaráðherra ber ábyrgð á því að meðferð eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum sé í samræmi við eigendastefnu ríkisins. Eigendastefnan á ekki að vera framkvæmd í einhverjum véfréttastíl með þar sem ráðherra situr og spjallar í einhverju hlaðvarpi og Bankasýslumenn punkta niður hjá sér í fundargerðir það sem þeir heyra. Og þú stjórnar ekki landi gegnum Facebook-færslur. Ráðherra hlýtur að þurfa að koma hingað fyrir Alþingi og útskýra hvað er í gangi, hvaða sirkus þetta er eiginlega með 29 milljarða viðskipti ríkisfyrirtækis. Blekið er varla þornað á áliti umboðsmanns Alþingis um Íslandsbankasöluna þar sem er áréttað sérstaklega að Bankasýslan er ekki sjálfstætt stjórnvald heldur ná yfirstjórnunar- og eftirlitsskyldur ráðherra sannarlega til Bankasýslunnar. Ef það er afstaða ráðherra að kaup ríkisbankans á stóru tryggingafélagi stangist á við eigendastefnu ríkisins þá átti ráðherra að bregðast við eftir þeim heimildum sem hún hefur samkvæmt lögum, tryggja að gripið væri til ráðstafana áður en kaupin færu fram. Það gerði hún ekki. Orð og gjörðir fara ekki saman. Í staðinn fáum við núna eftir á einhverjar orðsendingar um að Sjálfstæðisflokkurinn þurfi bara að fá að rumpa næstu einkavæðingu af. Nei, takk, þetta er löngu, löngu komið gott.
